Αγαπητό #3 συμπάσχουσα εδώ.Δεν μπορώ να κάνω διάγνωση φυσικά απο τα γραφόμενά σου,και ούτε θα το επιχειρήσω , θέλω όμως να σου πως πως οχι,δεν εισαι υπερβολική ? και κατά πάσα πιθανότητα ούτε εμμονική.Επειδή έχω περάσει τα ίδια πράγματα (συνδυασμος ουρολοιμώξεων και γυναικολογικών προβλημάτων συνεχώς για μήνες) έχω να σου πω οτι και μενα μου άφησε τα ίδια κουσουρια.Τον πρώτο καιρό ειδικα νόμιζα οτι παθαίνω συνέχεια,κι ίσως δεν είχα πάντα άδικο,δηλαδη ακομα κι αν δεν εκδηλωνόταν μπορεί να μου εχει μείνει μια ευαισθησία.Επίσης το είχα συνέχεια στο μυαλό μου.Επισης οταν ένιωθα οτι παθαινω με επιανε πανικός κι έβαζα τα κλαματα.Ναι σε κάποιον μπορεί να φαινομαστε υπερβολικές αλλα το τι πόνο ,αγχος για την υγεια μου, άπειρες εξετάσεις,λεφτα χαμενο χρονο εχασα με αυτή την ιστορία η ψυχούλα μου το ξέρει.Ουτε στον εχθρο μου πραγματικά.Και για το τέλος , δύο συμβουλες που εμένα με βοήθησαν.Αν νιώθεις οτι παθαίνεις κατι μη τρεξεις με το πρώτο στο γιατρό,εφοσον μας λες οτι βλέπεις οτι ειναι κ λίγο ιδεα σου και τελικα δεν εχεις κατι.Κάνε οτι ειναι να κάνεις,νερα, υγιεινή κλπ αλλά περίμενε καμία μέρα.Ειναι η ψυχική ταλαιπωρία που σε εχει κουράσει.Συμβουλή δυο : ΚΕΦΙΡ.Για τη διατήρηση της φυσικης χλωρίδας του οργανισμού σου.Το φυσικό όμως ,με σπόρους που το φτιάχνεις μονη σου οχι το αγοραστό.Αυτά.Ελπιζω να το διαβάσεις και να νιώσεις λιγη συμπαράσταση!