Έχεις δίκιο, είναι και κατά περίπτωση, μπορεί ο πόνος της ουρολοίμωξης να μην είναι πάντα για όλους εξίσου αφόρητος όσο αυτός που περιγράφεις, αυτό που σίγουρα ισχύει πάντα (για τις γυναίκες αν μη τι άλλο) είναι ότι δε μπορείς να κάτσεις, δε μπορείς να σταθείς καλά καλά, δεν είναι μόνο ο πόνος, είναι και που νιώθεις σαν ζωντανή εκκρεμότητα. Φρίκη.Δεν ξέρω αν εγώ δεν πόνεσα τόσο ή αν μετά από μια εγχείρηση στα μάτια (που βρέθηκα να ζητάω από τους γονείς μου να μου φέρουν ηρωίνη, και το εννοούσα, εγώ που ούτε μπάφο δεν είχα κάνει :Ρ) όλοι οι άλλοι πόνοι μου φαίνονται βιώσιμοι.Το πλύσιμο των χεριών χαλάει τον παθιασμένο αυθορμητισμό, προσθέτει αρχικά μια κλινικότητα στη διαδικασία... αλλά σκασίλα μου, εγώ το έχω ενσταλλάξει βαθύτατα στο μυαλό όσων έχουν υπάρξει δίπλα μου! Έχω και σε μυκητιάσεις ευαισθησία, οπότε είμαι εν γένει ανένδοτη.