Μα είναι τόσο αστείο! Ειδικά κάτι τύποι που είναι τόσο εκδηλωτικοί και μεγαλόστομοι (προφανώς γιατί νομίζουν ότι μεγαλοστομίες θέλεις να ακούσεις). Και μετά εξαφανιζόλ. Μου έχει συμβεί 2 φορές. Την πρώτη, τον είχα πάρει χαμπάρι τι μουρλός ήτανε και ήθελα να δω που το πάει. Αυτός ήταν η περίπτωση με το μήνυμα, μετά από μια εβδομάδα εξαφάνισης και με δική μου πρωτοβουλία επικοινωνίας. Αλλιώς, θα ήμουνα ακόμη με την απορία τι απέγινε ο Μήτσος.Ο δεύτερος πραγματικά με γονάτισε ο π@@στης. Γιατί τον γούσταρα πραγματικά και με πράξεις εκείνος (όχι με λόγια), όντας τρυφερός και περιποιητικός (σε μια φάση της ζωής μου που ομολογουμένως το είχα πολύ ανάγκη), με έκανε να πιστεύω πως με γούσταρε κι εκείνος όσο τον ηθελα κι εγώ- κι αυτό με έκανε να τον θέλω ακόμη παραπάνω. Ώσπου μια ωραία πρωία, μου ξεφουρνίζει πως "αυτό που έχουμε πάει να γίνει σχέση, κι εγώ δε θέλω σε αυτή τη φάση της ζωής μου σχέση γιατί μπλαμπλαμπλα". Μπήκα στη διαδικασία να νιώθω εξαπατημένη. Άκουγα Καρρά για μήνες. Στο τέλος αφού το χώνεψα, κατάλαβα το εξής: δε με κορόιδεψε, δε με έκανε εσκεμμένα να πιστεύω ότι με ήθελε ενώ δεν ηταν αλήθεια. Δεν είχε και λόγο άλλωστε. Απλώς είναι ένας υπέροχος, όμορφος άντρας, έξυπνος, παθιασμένος, τρυφερός και περιποιητικός που όμως δυστυχώς δε με γούσταρε και τόσο πολύ. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή.Γι' αυτό, αγόρια και κορίτσια: άμυνα, άμυνα, άμυνα, γερά τα πόδια κάτω στη γη. Δώστε χρόνο, κάντε υπομονή, ο χρόνος μόνο δείχνει τί έχει τα φόντα να κρατήσει και τί όχι. Ό,τι και να λέμε και να νιώθουμε εμείς, η σχεση θέλει πάντα 2 και ο άλλος είναι αστάθμητος παράγοντας.
