#5.Σε όλα τα πράγματα,άμα φας μερικές φορές τα μούτρα σου,απογοητεύεσαι,χάνεις το κουράγιο σου.Δεν ξέρουμε ανθρώπους άνεργους,που από ένα σημείο και μετά δεν ψάχνουν πια για δουλειά;Δεν την έχουν ανάγκη;Δε θέλουν να δουλέψουν;Απλά δεν αντέχουν να το κυνηγήσουν πια.Και με τις σχέσεις σε κάποια φάση σώνονται τα αποθέματα.Τρως ένα στραπάτσο,επανακάμπτεις.Αντέχεις και το δεύτερο,το τρίτο.Μπορεί όμως να έρθει και η ώρα,που να πεις άι σιχτίρ,δεν ασχολούμαι άλλο.Ελπίζω,ότι θα πάνε τα πράγματα επιτέλους καλά,βρίσκω τη δύναμη να αφεθώ,να εμπιστευτώ και πάλι,επενδύω και πάνε όλα στράφι.Πόσες φορές μπορεί να επαναληφθεί αυτό;Είμαστε όμως και όντα με νοημοσύνη.Μαθαίνουμε από τα λάθη μας,κάνουμε οικονομία δυνάμεων,ζυγίζουμε καλύτερα πόσα και σε ποιον τα δίνουμε,αφηνόμαστε με μέτρο.Κι απ'την άλλη με τον καιρό αμβλύνεται κι ο πόνος.Κάπως έτσι πορευόμαστε,θαρρώ.
