Όλα καλά κι άγια αυτά που λέτε ρε παιδιά αλλά υπάρχει πραγματικά άνθρωπος που στη φάση που έχει καρφωθεί η χλαπάτσα στον εγκέφαλο θα πει ωωωπ σταματάω και φεύγω γιατί δε με θέλει και τόσο; εγώ προσωπικώς δεν το έχω καταφέρει ποτέ και από τους γνωστούς και φίλους επίσης κανένας. Ούτε κρατάω πισινή καταλαβαίνω τι σημαίνει. Στον έρωτα πέφτουμε με χέρια και πόδια και μούτρα. Καλά θα ήταν να λέγαμε όχι δε συνεχίζω γιατί εδώ θα πέσει πλήγωμα και φαίνεται από μακρυά αλλά νομίζω πως εννιά φορές στις δέκα (έτσι για το στατιστικό περιθώριο λάθους το αφήνω) το πάμε όσο πάει. Ε, και μετά έρχεται αυτό που φαινόταν πως θα έρθει. Και ρε παιδιά, τι πόνος είναι αυτός να θέλεις κάποιον και να μη σε θέλει.