#5 Το τι έχουμε ακούσει κατά καιρούς οι φιλόζωοι δεν λέγεται!! Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον διαχειριστή της πολυκατοικίας που δεν με άφηνε (κάθεστε;;;) να ανεβάζω το σκυλί μου (30 κιλά ήταν και εγώ ούτε 55) στις σκάλες, γιατί λέρωνε με τα πόδια της!!! και αναγκαζόμουν να την παίρνω αγκαλιά, όταν μας έβλεπε (δηλαδή συχνά, γιατί ήταν και παλιοκουτσομπόλης και όλο κυκλοφορούσε στην πολυκατοικία να βλέπει τι γίνεται...).Ή την διπλανή που ζήτησε να πάω να της σκουπίσω το μπαλκόνι, γιατί όταν έβγαινε το σκυλί στο μπαλκόνι, της πήγαιναν οι τρίχες, λέει, στο δικό της μπαλκόνι...(Της το σκούπισα όντως την πρώτη φορά, την δεύτερη της χαμογέλασα και της είπα: "βεβαίως, αλλά πώς θα ξεχωρίσω τις τρίχες του σκύλου από τις υπόλοιπες βρωμιές;" και έκτοτε το βούλωσε.)Με τα χρόνια αποκτάς ανοσία στην κακία του κόσμου. Μην απαντάς, μην συνεχίζεις την κουβέντα με τέτοιους ανθρώπους, δεν αξίζει. Δεν τους ενοχλεί το ζώο, ο εαυτός τους τους ενοχλεί... Συνέχισε τον δρόμο σου σαν να μην τους άκουσες και κάνε στο σκυλάκι σου μια μεγάλη αγκαλιά από εμένα! :-)
