Για να απαντήσω τι πρόβλημα έχουν με τους παχουλούς μήπως και αισθανθείς καλύτερα. Από παλιά και λόγω μνημειώδους άγνοιας για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα (που δεν είναι τζάκι που όσο του δώσεις τόσο θα κάψει) εξισώνουν την παχυσαρκία ή το επιπλέον βάρος τέλος πάντων με αδυναμία χαρακτήρα. Το θεωρούν ηθικό ελάττωμα. Ότι δεν έχει ο παχουλός την αυτοπειθαρχία να μην φάει πολύ. Ότι είναι δηλαδή "λαπάς".Όσο άδικο είναι αυτό (επειδή η σύγχρονη επιστήμη αποδεικνύει ξανά και ξανά ότι το ανθρώπινο σώμα είναι πολύπλοκη μηχανή που δεν υπακούει σε απλουστευτικούς κανόνες) τόσο δεν πρέπει να το παίρνεις προσωπικά. Είναι ΑΓΝΟΙΑ. Και απροθυμία να μάθουν. Θλιβερή κατάσταση δηλαδή γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από κάποιον που έχει παραιτηθεί του ανθρώπινου δικαιώματος να εξελίσσει τις γνώσεις του καθημερινά. Είναι να τους λυπάσαι. Στην θέση σου θα τον προκαλούσα να περάσει το καρότσι εκείνος με τα χεράκια του για να δει αν περνάει άνετα! Επίσης θα είχα πρόχειρες χρησιμοποιημένες πάνες με φρέσκα κακάκια για να βρεί πασαλειμένο το παρμπρίζ του αμα τη επιστροφή. (ΟΚ αυτό ΔΕΝ το έχω κάνει αλλά έχω σιχτιρίσει επανειλλημένως παρκαρίσματα ουγκ που με ανάγκαζαν να κατεβαίνω με το καρίτσι στην λεωφόρο και να διακινδυνεύω να μας πάρει παραμάζωμα μάνα και τέκνα κανένα λεωφορείο). Αυτό που έκανα είναι ότι έγραφα με (πάμφθηνα)κραγιόν πάνω στα τζάμια τους "Παρκάτω όπου γουστάρω". Και δεν τους βρίζεις. Και δεν προκαλείς μόνιμη ζημιά. Και θα τους κάνεις να καθαρίζουν ξεφυσώντας μόνοι τους. Και το καλύτερο; Έτσι και βάλουν νερό για να το βγάλουν; Πασαλείβει χειρότερα!! Χεχεχεχε.