Όπως το λες Μάνα - το να φωνάζεις σε έναν άγνωστο που δεν τον βλέπεις να κάνει τίποτε κακό είναι προφανώς άδικο, τρελό και ενδεικτικό της έλλειψης παιδείας που μας διακρίνει.Αλλά τουλάχιστον η αρνητική προδιάθεση όντως δικαιολογείται. Δεν γνωρίζω αν είναι πλειοψηφία οι ευσυνείδητοι ιδιοκτήτες σκύλων, αλλά η κατάσταση των δρόμων δεν μαρτυρά κάτι τέτοιο.Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ έτρεχα για να μη στήσω κάποιους ανθρώπους, κι όπως κατηφορίζω (φρεσκοπλυμένη και ευωδιαστή) βιαστικά τον υποφωτισμένο δρόμο πλάι στο σπίτι μου παγώνω ολόκληρη: Είχα πατήσει αυτό που φαντάζεστε, φρέσκο, και φορούσα ΠΕΔΙΛΑ. Δεν νομίζω ότι έχω ξανανιώσει ποτέ την παρόρμηση να πάρω ένα τσεκούρι και να κόψω το πόδι μου... Τη συνέχεια δεν θέλω να την περιγράψω, ας πω μόνο ότι τους ανθρώπους φυσικά τους έστησα, για μία ώρα (ειδοποίησα πάντως). Αδέσποτα στη γειρονιά μου δεν έχω δει ποτέ, μόνο συνοδευόμενα. Για τον σκύλο δε μπορούσα να νιώσω θυμό, αλλά για τον ιδιοκτήτη... Όλο το βράδυ του ευχόμουν να του συμβεί το ίδιο αλλά στο γάμο του or something. Κι ακόμη του το εύχομαι! :Ρ