Βλέπω με λύπη μου πόσοι άνθρωποι έχουν ακούσει μ%%% για την εξωτερική τους εμφάνιση από τους γύρω ανεγκέφαλους.Εγώ έχω το αντίθετο πρόβλημα. Είμαι πολύ ετοιμόλογη, μάλλον παραείμαι και αυτό οδηγεί σε πυρηνική έκρηξη κάποιες φορές.Ούσα υπέρβαρη όλη μου τη ζωή σχεδόν, έχω να μοιραστώ εκατοντάδες τέτοιες ιστορίες. Θα σας πω μια που έχω πρόχειρη για να συμμετάσχω κι εγώ στο παρεάκι.Στην παλιά μου δουλειά - με κάτι σοφούς, progressive ακαδημαϊκούς που λέγαμε χθες- οι προσβολές/μπηχτές για το βάρος μου πήγαιναν σύννεφο. Μια φορά στη διάρκεια ενός meeting,που ήταν όλη η γερουσία μαζεμένη, ένας από τους νεότερους μου είπε κάτι για τα κιλά μου. Ολοι-κακή τους ώρα- κρυφογέλασαν. Γύρισα, έβαλα και τα γυαλια μου για έμφαση, τον σκάναρα αργά με βλέμμα λέιζερ από την κορυψή μέχρι τα νύχια και του είπα "δεν πειράζει, ούτε χοντρή δε θα πήγαινε μαζί σου". Στη δική μου ατάκα γέλασαν πιο δυνατά. Αγαπημένη απάντηση σε κάτι τέτοιους είναι το "θα λέω για σένα στις φίλες μου για να γελάμε" ή το "εγώ μπορώ να χάσω τα κιλά, εσύ όμως δεν μπορείς να φυτρώσεις μαλλιά/μικρύνεις τη μύτη σου κοκ"