Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα το οποίο προσωπικά εκτιμώ. Είναι ένα κόμμα που έχει δώσει τους δικούς του αγώνες, από τη δικιά του σκοπιά των πραγμάτων και τη δική του πολιτική αντίληψη, διαφορετική στο πέρασμα των χρόνων και ανάλογα των αρχηγών και των τάσεων που είχε. Έκανε πολλά καλά – όπως η διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρώπη και η είσοδος της χώρας στην ΟΝΕ, σε μία κρίσιμη περίοδο συμμάζεψε τα οικονομικά, ενίσχυσε θεσμούς διαφάνειας και αξιοκρατείας, συνέβαλε σε πολλά κοινωνικά ζητήματα και θέματα ισότητας, υπήρξαν βεβαίως και σκάνδαλα, άλλα από τα οποία παραγράφησαν, άλλα στα οποία υπήρξαν δίκες και τιμωρία, όπως συμβαίνει με όλα τα μεγάλα κόμμα, με όλες τις κυβερνήσεις. Ποτέ κανείς δεν μπορεί βέβαια να κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ για προδοτικές συμπεριφορές ή για εσκεμμένη, σχεδιασμένη ζημιά στη χώρα, κάτι που είναι προφανές και πρωτοφανές με τη σημερινή κυβέρνηση.Κατανοώ την ανάγκη της σημερινής ηγεσίας να δώσει εκ νέου αξία στα σύμβολα του ΠΑΣΟΚ, στους ιστορικούς ηγέτες και στον ιστορικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ, αλλά η αναφορά στο 1989 με ξενίζει αφάνταστα. Το σκάνδαλο Κοσκωτά υπήρξε από τα σημαντικότερα σκάνδαλα στη χώρα και είχε σαφέστατα πολιτική συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ. Κορυφαίοι υπουργοί του καταδικάστηκαν, ο Κοσκωτάς μπήκε για πολλά χρόνια φυλακή (δεν υπήρχαν τότε Παρασκευόπουλοι να κάνουν συμμαχίες με κατάδικους) και ο Παπανδρέου ναι μεν αθωώθηκε, και αυτό είναι αρκετό, αλλά θα ήταν παράλογο να μην υπάρχει δίωξη εναντίον του. Δίωξη δεν σημαίνει στοχοποίηση, ούτε ενοχή. Αυτά είναι έννοιες παρεξηγημένες στην Ελλάδα.Η δίκη τελείωσε με τρόπο που δεν τιμάει την κοινωνία μας ως οργανωμένο κράτος δικαίου και μία πολιτική δολοφονία. Συνεπώς η αναφορά στο βρώμικο 1989 θα έπρεπε, ειδικά μετά από τόσα χρόνια, να είναι πιο προσεκτική. Δεν κερδίζεις πόντους αριστεροσύνης αν χαϊδεύεις αυτιά παίζοντάς το δήθεν αντιδεξιός. Η Αριστερά τότε είχε στηρίξει την προσπάθεια κάθαρσης, αλλά τότε βλέπεται δεν ήταν ούτε τσιράκι των Ρώσων, ούτε αντιευρωπαϊστές, ούτε ήθελαν ή φανταζόντουσαν ότι θα εξελίσσονταν στο ακραίο μόρφωμα που είναι σήμερα.
