Αγαπητή Χριστίνα,Πραγματικά είχα καιρό να συγκινηθώ με κάτι που διαβάζω στο διαδύκτιο.Είναι φανερό ότι τα γραφόμενα σου είναι κατάθεση ψυχής και όχι ακόμα ένα άρθρο..Και σε ευχαριστώ κυρίως γιατί οι σκέψεις που σου εμφύσησε ο πατέρας σου μεγαλώνοντας σε, μου άνοιξαν μια πύλη στη σκέψη μου για το πως θα επιθυμούσα να μεγαλώσω τη μικρή μου κόρη.Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα μαθήματα ζωής του πατέρα σου παραμένουν ζωντανά και επίκαιρα, μέσα απο εσένα και μέσα από το γεγονός ότι αποφάσισες να τα μοιραστείς μαζί μας...