Έχουν κάποια αιτήματα, δίκαια άδικα, δεν το εξετάζω εδώ. Και χρησιμοποιούν την απεργία ως όπλο και τους πολίτες που υποτίθεται γι αυτούς δουλεύουν, ως ομήρους. Μισό αιώνα το ίδιο παραμύθι.Δε με νοιάζει εάν έχουν δίκιο. Δε με νοιάζει καθόλου πια. Μου είναι αδιάφορο για το αν θα μείνουν στον δρόμο, εάν τους χρωστάνε, εάν είναι άρρωστη η μανούλα τους, και πεινάνε και τα παιδάκια τους. Βαρέθηκα να με χρησιμοποιούν για όφελος τους, τζάμπα μάγκες. Ο καθένας για την πάρτη του. Γαία, πυρί μιχθήτω!