#1. Ριάλιτυ, κοσμικά περιοδίκά (not cosmic, gossip :) ),romcoms, σαπουνόπερες, άρλεκιν, μη ποιοτική μουσική, όλα είναι ανεκτά και μπορούν να μας συντροφεύσουν οταν θέλουμε να χαλαρώσουμε η να φάμε το ποπ κορν μας, να βάψουμε τη ρίζα, να κάνουμε δουλειές στο σπίτι βρε αδερφέ! Μην παραβλέπουμε όμως οτι, πολλές φορές, είναι εθιστικά τα άτιμα και μπορούν να μονοπωλήσουν τον ποιοτικό μας χρόνο. Και σας το λέω μετα λόγου γνώσης, μιας και παλαιότερα έφτασα στο σήμείο να χάνω τον πολύτιμο μεσημεριανό ή βραδυνό μου ύπνο ανάλογα με το πότε η ΕΡΤ έπαιζε επαναλήψεις τα Ατίθασα Νιάτα!Δεύτερον, πολλές φορές αισθάνομαι οτι με τη στάση μου- βλεποντας πχ shopping star, ενθαρρύνω τη διαιώνιση αυτής της κουλτούρας που, κακά τα ψέματα, δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό πέρα από την ελαφρότητα- και πόση ελαφρότητα είναι αρκετή; Είναι ένα ολόκληρο discourse αν η pop culture είναι μέρος της κουλτούρας του everything goes του μεταμοντερνισμού, είναι ένα απλό μαζικό φαινόμενο που προέρχεται από τη μάζα και εμπλέκει τη μάζα στην παραγωγή κουλτούρας κλπ..Κατά τη δική μου άποψη, όταν είναι μέρος της ζωής σε επίπεδο ελεύθερου χρόνου και χαλάρωσης είναι οκ και δεν απολογούμαι σε κάνεναν, όταν όμως πιάνω τον εαυτό μου να τα παρακάνει, βλέπω τον paul auster να με κοιτάει βλοσυρά και πιάνω το βιβλίο μου ξανα..ΥΓ. αυτό τον καιρό διαβάζω J. M Coetzee, 'The childhood of Jesus'. Εσείς;