Ε, εντάξει, ας μην τρελαινόμαστε. Το κόνσεπτ "έτυχε να να χορεύουμε και να τραγουδάμε στο δρόμο και κάνουμε βίντεοκλιπ επιμελώς ατιμέλητα" το έκαναν μέινστριμ οι Μάικλ και Τζάνετ Τζάκσον, ενώ συνέχισε και με Run DMC και άλλους τέλη '90s και προς '00s.Η Σάττι και το συνεργείο της έβαλαν την πινελιά του σύγχρονου χύμα urban style μ'ένα *τσικ* ελληνικού alternative και μια φευγαλέα εσάνς από έντεχνο στον ήχο.Να ανατριχιάζουμε που τα μονδέρνα μέινστριμ μουσικά βραβεία επιβραβεύουν wannabe white-washed niggas από τα lidl, οι οποίοι πλασάρουν στίχους μηδενικού νοήματος και επαφής με την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Και όλα αυτά σε κλίμα λεξιπενίας, φτήνιας, μισογυνισμού και ψευδαισθήσεις φεράρι και αμερικανικού γκέτο-χουντ...Η Μάντισσα, με τις επαναλήψεις της ή τις όποιες επιρροές/αντιγραφές της και ίσως ακόμα και το όποιο "κενό buzz" της, μια χαρά είναι!