#6Ξέρω περιπτώσεις (κατά βάση αγοριών) που μεγάλωσαν -σχεδόν αποκλειστικά- με: μπριτζόλα-πατάτα-μπιφτέκι-μακαρόνι (φρούτα/λαχανικά/όσπρια κ.λπ. γιοκ) χάριν βολής και αποφυγής καβγάδων (αλλά και χάριν ολίγης patriarchy τύπου: Μωρέ άσε το αγόρι να σαβουριάζει, θα το πάρει σε μπόι, άλλωστε) … αλλά και περίπτωση όπου η υπέρμετρη πίεση για βρώση φτουτολαχανικών έφερε το ε-ντε-λώς αντίθετο αποτέλεσμα....κάποιοι το ξεπέρασαν και άνοιξαν τους γευστικούς τους ορίζοντες, ενώ κάποιοι φέρουν –ακόμη- μεγαλύτερα ή μικρότερα κατάλοιπα αυτού. Πάντως, πέραν των ψυχολογικών παραγόντων, υπάρχουν κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα γούστα μας στο φαγητό μπορεί και να σχετίζονται, ως ένα έστω και μικρό βαθμό, στα genetics. Το θέμα με τον γράφοντα είναι λίγο extreme, βέβαια.
