#3.Το πένθος είναι πολύ προσωπική υπόθεση.Εσύ βλέπεις τη γυναίκα σε συγκεκριμένες στιγμές.Ξέρεις τι βιώνει και πώς το βιώνει,όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού της και μένει μόνη της;Έχει κι ένα μικρό παιδάκι.Είναι σωστό άραγε να τη βλέπει μονίμως βουτηγμένη στη στεναχώρια και να μαυρίζει κι άλλο η ψυχούλα του;Ή μήπως μπορεί να τα παρατήσει όλα και μόνο να κλαίει από το πρωί μέχρι το βράδυ;Σε μια δύσκολη στιγμή,όπως μια τέτοια απώλεια,τα σχόλια,οι κρίσεις κι οι επικρίσεις μάλλον περιττεύουν.
