Ναι θα συμφωνήσω πως το δώρο είναι για να χαρεί αυτός που θα το λάβει αλλά ρε παιδιά εγώ είμαι 27 και όταν μου έκαναν δώρα πιτζάμες έλεγα "ευχαριστώ πολύ, είναι πολύ ωραίες" επουδενί δεν τις πέταγα στο πάτωμα κάνοντας υστερίες. Αρχικά γιατί εκτιμούσα όλα τά δώρα, έχοντας γονείς που μου παρείχαν όλα τα απαραίτητα αλλά δεν μας κακόμαθαν. Δεν είχα ηρωίδες Γτ θα προτιμούσαν να μου δώσουν ένα βιβλίο. Φυσικά και ήθελα Μπάρμπι και θα συνάφι αλλά δεν έχασα τπτ από την ζωή μου. Αντίθετα οι γονείς μου με προετοίμαζαν λέγοντας μουΝα μην ζητάω ακριβά δώρα και να επιβαρύνω νονούς και συγγενείς. Ας είμαστε ειλικρινές έχουμε χάσει το στόχο μας πλέον, τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο... επίσης νονός γίνεσαι για να είσαι δεύτερος γονιός και όχι τράπεζα και κατάστημα δώρων. Καταλαβαίνω την νονά που ήθελα να κάνει ένα δώρο με ουσία και να χτίσει μια ουσιαστική σχέση με το παιδί με δώρα που θα είναι αναμνήσεις και όχι πριγκίπισσες. Ίσως να βρουν μια μέση λύση αλλά θα πρέπει οι γονείς να επέμβουν. Αλλά μάλλον λίγο απαράδεκτοι μου φαίνονται.
