#3Μακριά από ανθρώπους που σκέφτονται δυνατά.Δεν είναι δυνατόν ό,τι σκέφτεται ο άλλος να στο τσαμπουνάει απερίσκεπτα. Είναι θέμα συναισθηματικής νοημοσύνης κυρίως. Όταν γίνεται αυτό τότε η συναισθηματική νοημοσύνη, είτε λείπει, είτε είναι ελλιπής σε μεγάλο βαθμό. Μακριά ή βάλτε τα όρια σου.Μία ερωτική σχέση μετά από μία ηλικία (δηλαδή δεν αναφέρομαι στους εφηβικούς έρωτες), ξεκινάει και εξελίσσεται με την κοινή προσδοκία - εκατέρωθεν- ότι θα είσαστε μαζί και η σχέση θα εξελιχτεί περνώντας από το ένα στάδιο στο άλλο με τελικό-προσδοκώμενο, από την ενθουσιώδη έναρξη στην ομαλή, αγαπησιάρικη και μόνιμη συνύπαρξη/συντροφικότητα. Όχι με το ενδεχόμενο ημερομηνίας λήξης.Τέλος, προσωπική μου συμβουλή, εάν μου επιτρέπεις Πιπερόριζά μου, είναι να σκεφτείς κατά πόσο πραγματικά εκείνος τρέφει συναισθήματα για εσένα ή εσύ μέσα στην καψούρα σου τον έχεις εξιδανικεύσει και του δίνεσαι/προσφέρεσαι άνευ όρων, κάτι που (κακώς) τον έχει τρομάξει και προσπαθεί να σου βάλει (άγαρμπα βέβαια), λίγο φρένο.Ναι, δυστυχώς υπάρχουν και οι χαρακτήρες (και είναι το μεγαλύτερο ποσοστό, αντρών και γυναικών), που τους τρομάζει η συναισθηματική εγγύτητα και οι τρόποι έκφρασης αυτής. Είναι οι άνθρωποι που συχνά παραπονιούνται για ματαιωμένες σχέσεις του παρελθόντος τους και όταν τους «χαρίσουν το (τέλειο) άλογο» που πάντα ονειρευόντουσαν, το κοιτάνε στις χαραμάδες των δοντιών του...