Αγαπητή 6, αχ πόσο σε νιώθω. Είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με σύντροφο, μόνο που αντί για "τσιγάρο" έπινε ποτό. Από την πλευρά μου σου λέω ότι και νόμιμο να ήταν αυτό που κάνει -όπως είναι το αλκοόλ-, το πρόβλημα παραμένει. Γιατί δείχνει ότι δεν έχει πρόβλημα με το να χάνει την επαφή (με τη λογική, με την πραγματικότητα, μαζί σου) τακτικά, ακόμη κι αν δεν είναι πολύ συχνά. Ειδικά το επιχείρημα "το κάνουν όλοι" με κάνει έξω φρενών, διότι σε βγάζει και τρελή που διαφωνείς μ' αυτό που κάνει. Νομίζω ότι το σημαντικό είναι να σκεφτείς ή να μάθεις τι είναι αυτό που τον κάνει να νιώθει την ανάγκη να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο και μάλιστα τακτικά: είναι αδύναμος χαρακτήρας και θέλει να ταιριάζει πάντα στην ομάδα που ανήκει; Έχει μεγαλώσει με διαφορετικές αρχές από σένα; Έχει γενικώς ροπή στον εθισμό, θα μπορούσε να το πάθει αυτό και με άλλα πράγματα, αλκοόλ, τζόγος ή ό,τι άλλο; Στην περίπτωση του δικού μου πχ είχε πρόβλημα με την οικογένεια, ένιωθε πάντα απόρριψη από την οικογένειά του κι από μικρός έπινε είτε γιατί έτσι έκαναν οι φίλοι του, είτε επειδή ένιωθε ότι μια μπύρα με τους συναδέλφους του ήταν ο τρόπος να "συνδεθεί" μαζί τους κι έτσι να γίνει αποδεκτός. Και δεν καταλάβαινε ότι με ενοχλούσε η αλλαγή στη συμπεριφορά του όταν έπινε, το ότι κάθε φορά δεν ήξερα ποιο πρόσωπό του θα δω γυρίζοντας από τη δουλειά ή ότι αν μου συνέβαινε κάτι κακό δεν μπορούσα να βασίζομαι σ' εκείνον, διότι ΑΝ απαντούσε στο τηλέφωνο δεν καταλάβαινε τίποτε. Ακόμη κι αν τώρα όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του σου φαίνονται εντάξει, αναλογίσου αν δέχεσαι το γεγονός ότι αναλαμβάνει ευχαρίστως το ρίσκο του να μην είναι εκεί για σένα αν πάθεις κάτι.