#5 Νομίζω καταλαβαίνω την αγωνία σου, αν και ήταν ατυχές να μπει η ερώτηση σου κάτω απ'το 'παρεξηγημένο κελεπούρι'... Κοίτα να δεις, το σκεπτικό σου είναι 'ποιος να με θέλει τώρα που μεγάλωσα' και είναι τελείως λάθος. Η δεκαετία των '20 δεν πρέπει να είναι ανταλλακτικό νόμισμα, γιατί ακόμη κι αν το εξαργυρώσεις, μια ζωή μετά θα 'χεις αυτόν που το εξαργύρωσε να σε τρώει που σε πήρε πιπίνι και πώς του κατάντησες. Το θες αυτό; Όχι. Την έχουν πατήσει έτσι καν και καν. Την ίδια αγωνία θα'χες τώρα. Το θέμα σου τώρα είναι να φροντίσεις τον εαυτό σου, όπως ακριβώς υπέδειξε η καλή μας Αμπα και να γίνεις καλή παρέα στον εαυτό σου πρώτα απ'όλα - κι αν είσαι στον εαυτό σου θα είσαι και σ' όλους τους άλλους! Να ξέρεις, εγώ έχω πολλούς φίλους αγόρια 35+ και κανείς τους δεν κοιτάει μικρότερες, όλοι τα φτιάχνουν με 35+, μη σου πω 40+. Δεν έχω ακούσει κανέναν τους να σχολιάζει ρυτίδες και τέτοια, το μόνο που γουστάρουν είναι το ωραίο σώμα (αλλά και σε ποιον δεν αρέσει;) και την ύπαρξη προσωπικότητας. Πάντως όλοι λένε 'τι να την κάνω την 24χρονη ξέρωγω, τι θα 'χουμε να πούμε'. Μη νομίζεις δηλ ότι η ζωή τελειώνει στα 30 επειδή αυτό σου πουλάνε τα περιοδικά και οι ταινίες, για να αγοράζεις προϊόντα αντιγήρανσης. Μη ζεις τη ζωή σου από σκοπιά αμερικανοποίησης. Σ' έχει πάρει λίγο από κάτω, αλλά τώρα είναι που πρέπει να φορτσάρεις, για σένα πρώτα απ'όλα, σου αξίζει να περνάς καλά και να έχεις τη ζωή που θέλεις! Και πάνω σ' αυτό που είπε η Αμπα, (και που σιχαίνονται να ακούν όσες αυτοπροσδιορίζονται απ'το ότι είναι 'μικρούλες'), πράγματι είναι ότι είναι τέλεια η ζωή μετά τα 30, ούτε με σφαίρες πίσω στα 20!