#3 Οι ψυχικές νόσοι, δεν είναι απαραίτητα κληρονομικές, τουλάχιστον όχι περισσότερο, από άλλες επίσης σοβαρές, όπως διαβήτης ή καρκίνοι κλπΌμως οι προδιαγραφές, που θέτουμε, όταν επιλέγουμε συντρόφους, είναι απολύτως προσωπικές και σεβαστές. Αν για σένα το ζήτημα της πιθανότητας της κληρονομικής βαριάς ψυχικής ασθένειας είναι σημαντικό, μην ξεκινάς καθόλου κατά τη γνώμη μου.Είσαι 35 και προφανώς έχεις στο μυαλό σου, το θέμα της οικογένειας. Για μένα δεν είναι καθόλου παράλογο ή βιαστικό, να εξετάζεις την προοπτική της δημιουργίας οικογένειας στην ηλικία σου. Καλό είναι να μην μπλέξεις "για πλάκα", αν έχεις στόχο να τεκνοποιήσεις αλλά δεν θέλεις με αυτόν τον συγκεκριμένο.Όλοι για πλάκα ξεκινάμε και στο τέλος κλαίμε....Ούτε μπορείς να πεις, "θα το ζήσω για ένα χρόνο και του χρόνου τέτοια εποχή θα βρω το 10 το καλό".Εξέτασε πολύ σοβαρά, πια είναι η πραγματική σου επιθυμία και αποφάσισε, για να μη λες μετά φταίει που δεν υπάρχουν άντρες, φταίει που οι άντρες δε θέλουν δεσμεύσεις, φταίει που οι άντρες θέλουν μικρές και άλλες τέτοιες βλακείες.Εγώ στα 34 ας πούμε, έκανα σχέση με έναν 10 χρόνια μικρότερο, που κράτησε 3 χρόνια και μετά άλλο ένα μέχρι να το ξεπεράσω και μετά άλλα 2 μέχρι να βρω τον επόμενο και όπως καταλαβαίνεις, πέρασε ο καιρός.Εννοώ ότι δε μου φταίει κανείς, που δεν έκανα παιδιά.Όποιος θέλει παιδιά, κάνει άλλες επιλογές.
