#6.Ω,ναι,υπάρχει κι αυτή η αποπληκτική κατηγορία ανθρώπων.Και δε λέω καταπληκτική,γιατί δε μου προκαλούν κατάπληξη πια,αλλά αποπληξία.Ψάχνουν το καλύτερο για τον εαυτό τους,διαθέτουν χρήματα,αλλά όταν πρόκειται για συναλλαγή ανάμεσα σε εκείνους και ένα φιλικό,συγγενικό πρόσωπο,παίρνουν τούμπα στο τάλιρο.Αντί να ντρέπονται αυτοί για την τσιπιά τους,φτάνουν οι άλλοι να ντρέπονται,να ζητήσουν τα χρήματα,που πραγματικά δικαιούνται για το προϊόν ή την υπηρεσία,που προσφέρουν.Δεν έχω καταφέρει,να αποκωδικοποιήσω πλήρως τα κίνητρα τους,αλλά με το ένστικτό μου και παρατήρηση έχω φτιάξει μια εικόνα.Σωστή,λάθος δεν ξέρω.Έχω την αίσθηση,ότι είναι καχύποπτοι απέναντι στους ανθρώπους,με τους οποίους έχουν οικειότητα.Από το φόβο τους μήπως οι άλλοι εκμεταλλευτούν τη μεταξύ τους σχέση,τελικά τους εκμεταλλεύονται οι ίδιοι.Κάποιες φορές,επειδή αυτή τη σχέση τη θεωρούν δεδομένη,έχουν εξασφαλίσει την αποδοχή του άλλου,δεν τον εκτιμούν πια το ίδιο.Σε έναν ξένο,σε κάποιον,που φαντάζει κάτι ιδιαίτερο στο μάτια τους και θέλουν να του κάνουν κι αυτοί καλή εντύπωση,δεν του φέρονται έτσι.Επίσης θα κάνουν τη γυφτιά τους στο μικρομάγαζο,στον επαγγελματία,που στηρίζεται στη δουλειά του κι όχι στις δημόσιες σχέσεις,τα μεγάλα λόγια κτλ.Όταν πρόκειται για φίρμα ή για άτομο,που αυτοπροβάλλεται και το παίζει μούρη,θα τα σκάσουν ακόμα κι αν πληρώνουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.Άλλο αγκάθι,που τους τσιγκλίζει,μάλλον είναι ο ανταγωνισμός με τους κοντινούς τους ανθρώπους.Ε,όχι και να βοηθήσουν το φίλο,το γνωστό ως πελάτες κι αυτός αύριο μεθαύριο να έχει καλύτερο οικονομικό επίπεδο,να είναι πιο επιτυχημένος από τους ίδιους με τα δικά τους φράγκα.Για κάποιους βέβαια δεν κρύβεται τίποτα άλλο από πίσω,πέρα από την ανάγκη τους να κερδίσουν από όπου μπορούν.Τα πιο βολικά θύματα είναι φίλοι,συγγενείς.Σε κάθε περίπτωση,αν σεβαστείς παραπάνω από όσο πρέπει τη μεταξύ σας σχέση,βγαίνεις χαμένος.
