Συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά θέλω να προσθέσω και κάτι. Η Α,Μπα; αναφέρει ότι "δεν έχει νόημα να του μιλήσει". Εδώ θα διαφωνήσω, για έναν πολύ απλό λόγο. Στις σχέσεις μας, και δη όσες θεωρούμε ότι έχουν ένα νόημα, οφείλουμε να δίνουμε στον άλλο τη δυνατότητα να γνωρίζει τις προθέσεις μας και την άποψή μας, ειδικά για θέματα τόσο σοβαρά, όπως η σχέση με γονείς, ο τρόπος ζωής κτλ. Όχι για να αλλάξουμε τον άλλο, αλλά για να είμαστε σωστοί απέναντι στον εαυτό μας πρώτα από όλα, και στην σχέση έπειτα. Το να κανονίζει η κοπέλα διακοπές και να σκέφτεται ότι θα "κάνει το μπαμ", αντί να μιλήσει/προειδοποιήσει πολύ νωρίτερα για την άποψή της (επηρεάζει την σχέση σας, δηλαδή, πότε περιμένεις να του μιλήσεις;!), περιμένει πότε η ίδια θα κάνει το ΜΠΑΜ, και ο άλλος - μαμάκιας ή μη - θα νομίζει και δικαίως ότι του ήρθε κεραμίδα. Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, η κοπέλα, όχι μόνο δεν εκφράζει και ξεκαθαρίζει αυτά που σκέφτεται στην σχέση της, αλλά θέλει να κάνει και την κινήσει να καλέσει η ίδια(!) τους γονείς στις διακοπές για να αποφύγει, λέει, τα τηλέφωνα! Σκέψου τώρα ο Β. (ο σύντροφός της) τι ακριβώς εικόνα αποκομίζει; Θα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, νομίζοντας πως η κοπέλα του, όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα με τους γονείς και την στενή του σχέση, αλλά τους θέλει κιόλας μαζί σε διακοπές (ουάου, τι κοπέλα πέτυχα, τι καλή οικογένεια θα είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!). Όταν ξαφνικά η κοπέλα θα ξεσπάσει (γιατί θα γίνει αυτό), ο τύπος δικαίως θα αναρωτηθεί τι στο καλό την έπιασε, και γιατί δεν είπε τίποτε, θα υπερασπιστεί την σχέση με τους γονείς του και δεν θα καταλάβει ποτέ τι στο καλό έφταιξε. Κι όλα αυτά επειδή, απλά δεν περνούμε την ευθύνη να μιλήσουμε στον άλλο και να θέσουμε τις κόκκινες γραμμές μας, την αντίληψή μας για κάποια πράγματα σημαντικά για εμάς. Ωραία, κράτα τον κοπελιά στην φούσκα του "από σεβασμό", κι όταν κάνεις το ΜΠΑΜ, ία αναρωτιέσαι γιατί αυτός δεν είδε τα σημάδια που δεν έδωσες ποτέ. >.<