Δυστυχώς από τα σχόλια ξαναπέφτουμε για πολλοστή φορά στο δίπολο υπέρ-κατά της κυβέρνησης και των γνωστών επιχειρημάτων υπέρ-κατά της αριστείας. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η φιλοσοφία και οι στόχοι της εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι λάθος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το ζητούμενο δεν είναι αν ο Α μαθητής είναι καλύτερος από τον Β γιατί ο Α έχει βαθμό 19,9 και ο Β 19,8. Πλέον εδώ και πολλά χρόνια το ζητούμενο δεν είναι η ατομική διάκριση αλλά η ομαλή ένταξη/εργασία σε μια ομάδα ή περισσότερες ομάδες.Έχει περάσει προ πολλού η εποχή του Thomas Edison και του Leonardo da Vinci όπου ένας άνθρωπος μεγαλοφυΐα ανακαλύπτει και δημιουργεί μόνος του. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις, κάθε σημαντική πρόοδος αλλά ακόμα και τα πιο ταπεινά πράγματα όπως η καθημερινή εργασία γίνονται σε ομάδες.Ο Έλληνας μαθητής λοιπόν έχει μάθει (και επιβραβευτεί γι αυτό) από γονείς και καθηγητές, παίρνοντας διακρίσεις και αριστεία και έχει γίνει σημαιοφόρος ότι το μόνο που έχει αξία είναι να είναι να ξεπεράσει τον συμμαθητή του τον οποίο βλέπει ως άμεσο ανταγωνιστή για την πρώτη θέση και την καταξίωση του. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι να μην είναι σε θέση να λειτουργήσει ομαδικά όταν θα βγει στην αγορά εργασίας.Η εκπαίδευση που προάγει τον ατομισμό είναι εντελώς ακατάλληλη για τον 21ο αιώνα, αυτό έπρεπε να συζητάμε αντί για να διαπληκτιζόμαστε για την κομματική (και όχι πολιτική) επικαιρότητα.
