Αναφερόμουν σε αυτό που έγραψε η κοπέλα της ερώτησης 4, " όπως εγώ και ο άντρας μου θεωρούμε σωστό", για να αιτιολογήσει γιατί δε δέχτηκαν βοήθεια, για να μπορέσει να δει και μια άλλη οπτική: ότι κάποια στιγμή το παιδί θα αφεθεί και στη φροντίδα κάποιου άλλου, περα από τους γονείς, που και να θέλει δε θα μπορεί να τα κάνει όλα, όπως θα τα έκαναν οι γονείς, άρα αυτό δεν είναι λόγος για να αποκλείουν βοήθεια στην αναφροφή του παιδιού. Όσο για το αν είναι σωστά, το κρίνει ο κάθε γονιός για το παιδί του. Ακόμη και συμβουλή ειδικού να ζητήσεις, άλλοι παιδίατροι είνα πχ υπέρ του cry it out, άλλοι όχι, επομένως, ησυμβουλή που θα πάρεις για το ποιο είναι το σωστό, εξαρτάται και από ποιον τη ζητάς. Κάθε γονιός- και κάθε παιδί- έχει την ιδιοσυγκρασία του, γιαυτό και κάθε οικογένεια ακολουθεί τις δικές της πρακτικές και κάτι που είχε αποτέλεσμα σε ένα παιδί δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει στο επόμενο. Ελπίζω να μπόρεσες να καταλάβεις τώρα το πνεύμα μου.
