Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα νησί, που οι κάτοικοι του γλεντούσαν όλη την ώρα, ενώ ήταν ολιγαρκείς και λιτοδίαιτοι. Βέβαια και σε άλλα νησιά του πελάγους έκαναν πανηγύρια και ήταν ολιγαρκείς και λιτοδίαιτοι. Η διαφορά ήταν ότι οι συγκεκριμένοι είχαν μια εχθρική στάση απέναντι στη δουλειά και βαριόταν να δουλέψουν. Και αυτός και ήταν ο λόγος που ηταν και ολιγαρκείς. Γιατί, που να πηγαίνεις να μαζεύεις ελιές και να κάνεις λάδι, δεν βολεύεσαι καλύτερα με λίγο ψωμάκι? Έτσι λοιπόν τα οπωροφόρα λύγιζαν από το βάρος του καρπού και στο τέλος όλος ο καρπός έμενε στο χώμα, ενώ παραδίπλα όλο και γινόταν και κάποιο πανηγύρι.Το νησί τους λοιπόν, ενώ ήταν ευλογημένο από όλες τις απόψεις - καλό κλίμα, εύφορο έδαφος, υπόγεια νερά, πλούσιοι ψαρότοποι, σκιερά δάση - φανταστείτε ότι είχαν ως και ιαματικά νερά - δεν παρήγε τίποτα. Άκου να δεις! Λιγοστά χωράφια, ελάχιστα αμπέλια, ούτε υλοτομία, ούτε κοπάδια, ούτε τίποτα. Τα δε ιαματικά, όπως ήταν πριν μισό αιώνα, έτσι ειναι και σήμερα.Το αποτέλεσμα ήταν ότι πέρα από τη μακροζωία τους, οι κάτοικοι εκείνου του νησιού είχαν ένα από τα χαμηλότερα εισοδήματα της χώρας, κάκιστο επίπεδο ζωής, μηδέν ανάπτυξη, μηδέν παραγωγή. Καμία σχέση με γειτονικά νησιά, όπως στα ανατολικά ένα μεγαλύτερο, με ίδιο κλίμα που έγινε τουριστικός παράδεισος και παράγει εξαιρετικά κρασιά, ούτε με το άλλο στα δυτικά που ενώ ήταν ένας ξερότοπος που το δέρνουν οι άνεμοι και που στο παρελθόν έβγαζε μόνο υπηρέτριες, έγινε παγκόσμια γνωστό σαν τουριστικός προορισμός και έχει το υψηλότερο εισόδημα στη χώρα.Όλα αυτά έσπρωξαν τους νέους να φύγουν και να πάνε σε άλλες περιοχές, όπου με μεγάλη λύπη εγκατέλειψαν την έμφυτη ραθυμία τους και αναγκάστηκαν να εργαστούν όπως όλοι οι άλλοι συμπατριώτες τους, οι οποίοι με τους φόρους τους βοηθούσαν να υπάρχουν έστω και κάποιες στοιχειώδεις υποδομές στο νησί της ιστορίας μαςΠαραδόξως, εμφανίστηκε όμως ένα άλλο φαινόμενο: πολλοί ράθυμοι από τους κατοίκους του κύριου κορμού της χώρας, αλλά και άλλων νησιών άρχισαν να μετοικούν προς το νησί αυτό γιατί ήξεραν ότι εκεί θα ζούσαν το δικό τους παράδεισο, τη δική τους Εύφορη Κοιλάδα και κανένας δεν θα τους κατηγορούσε μια και λόγω τη τεμπελιάς τους, των γλεντιών και του ύπνου θα κέρδιζαν μερικά χρονάκια ζωής παραπάνω και όλοι θα τους ζήλευαν.Βέβαια υπήρχε ακόμα ένα ορεινό νησί πολύ βορειότερα με τα ίδια χαρακτηριστικά, εκείνο είχε και αρχαία μυστήρια επιπλέον, αλλά παρ'όλο εκεί γίνονταν και πολυήμερα πάρτι, ήταν πολύ πιο μακρυά και έχασε τον τίτλο από το δικό μας για το οποίο μιλάμε.Η ιστορία μας φυσικά είναι φανταστική και οποιαδήποτε ομοιότητα με συγκεκριμένα νησιά είναι απλώς συμπτωματική.
