Για την 7.1 ....διαβάζω πάρα πολλά χρόνια τη στήλη πρώτη φορά προχώρησα στο βήμα να ανοίξω λογαριασμό για να σχολιάσω κάτι.. σε ευχαριστώ πάρα πολύ με συγκίνησες πραγματικά ,διανύω και εγώ με τη σειρά μου το θεραπευτικό μου ταξίδι με τον τέταρτο χρόνο ,τώρα δηλαδή, να με βρίσκει τελικά να μπαίνω δειλά δειλά στις πράσινες αποχρώσεις διάθεσης και σωματικών ρυθμών, αν σκεφτείς οτι οι άνθρωποι που ξεκινάνε τη θεραπεία με κρίσεις πανικού ξεκινάνε απο τα κοκκινα της άμεσης επέμβασης και που ο πυροσβέστης είσαι εσύ αλλά δεν ξέρεις που βρίσκονται οι διακόπτες απενεργοποίησης ..(αλλά και αφού τους βρεις καταλαβαίνεις οτι δεν είναι διακόπτες on off αλλά δαιδαλώδεις διαδρομές νευρικών απολήξεων που δημιουργήθηκαν μέσα απο σειρά ετών και σε ηλικίες που δεν είχες καμία άμυνα και φίλτρα να επεξεργαστείς αυτό που άκουγες απλά το κατάπινες σαν τη μόνη αλήθεια) ....προχωράνε στην συνέχεια στα πορτοκαλί εκεί δηλαδή που είσαι και δεν είσαι , φοβάσαι να αλλάξεις αλλά και το παλιό σε αρρωσταίνει θέλεις να κάνεις σάλτο και να κάψεις όλα τα παλία μέσα σε μια νύχτα, καταλαβαίνεις οτι η ενηλικίωση είναι εκεί και οτι δεν γίνεται αλλιώς βουτάς λίγο ποδαράκι στα ρηχά αλλά ξέρεις οτι κάποια στιγμή πρέπει να κολυμπήσεις οποτε πρέπει να αρχίζεις να διαλέγεις αυτά που θα πάρεις μαζί σου και αυτά που θα αφήσεις πίσω ...μέρες στα πορτοκαλί γιατί φοβάσαι , μέρες στα κοκκινα γιατι δεν ξέρεις τι θες και ποιος εισαι, πονας τρελά γιατί τόσα χρόνια χαμένα και τώρα στα 38 κοντά δεν έχεις φτιάξει τη προσωπική σου βάση.... και κάπου εκεί σταματάς να χτυπάς τα πόδια σαν κακομαθημένο παιδί γιατί βλέπεις οτι αντι να επιπλέεις , βουλιάζεις όλο και περισσότερο , δεν ωφελεί λοιπόν και κάπου εκεί αποδέχεσαι , δοκιμάζεις, αρχίζεις και αλλάζεις πράγματα ακόμα και αν οι πιο τοξικοί άνθρωποι είναι οι γονείς σου και δε λέω οικογένεια γιατί αυτό το φτιάχνεις εσύ με ανθ΄ρωπους που νιώθεις έτσι....πάντως όλα αυτά δεν θα τα πετύχαινα χωρίς το σαμάνος μου , έτσι την λέω ( συνοδοιπόροι θεραπευόμενων μέχρι το τέλος της ανάρρωσης) που είναι η θεραπεύτρια μου... και που χωρίς αυτήν θα πάλευα άλλα τόσα χρόνια με κούραση και σωματικές φθορές άπειρες... στα πράσινα λοιπόν που γίνονται κοκκινα ,κιτρινα,πορτοκαλί,ροζ ,μαύρα,γκρι, άσπρα και πάλι ... συγνώμη για το μεγάλο κείμενο , αλλά Μάρκο πραγματικά σε ευχαριστούμε... να είσαι καλά ,καλή συνέχεια στο ταξίδι σου και εσύ και όλοι όσοι ταξιδεύουμε ... να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια...