7.Αγαπητέ JX, ισως πρέπει να σκεφτείς προσεκτικά πάνω στους αληθινούς λόγους που διατηρείς αυτή τη σχέση... είναι για τα παιδιά σου, ή το κάνεις για τον εαυτό σου; Το λέω αυτό γιατί σ' όλο το υπόλοιπο γράμμα βγαίνει στην επιφάνεια η δική σου αγωνία, τα δικά σου συγκρουόμενα συναισθήματα, και υποψιάζομαι ότι θα ήσουν στην ίδια θέση ακόμη κι αν δεν ειχες παιδιά. Ένα πράγμα που μου ήρθε αμεσως στο μυαλό διαβάζοντας το γράμμα σου ειναι μια μαγική φράση (νομίζω από τον Γιάλομ νομίζω): "Σταμάτα να ελπίζεις σ' ένα καλύτερο παρελθόν". Η σχέση με τους γονείς ειναι ίσως η πιο βαθιά και δύσκολη απ' ολες. Όταν είναι κακή, προσπαθούμε διαρκώς να την επαναδιαπραγματευτούμε. Ίσως του δίνεις ευκαιρίες γιατί ελπίζεις (παρόλο που η λογική σου λέει το αντίθετο) ότι κάποια στιγμή θα καταλάβει, θα μετανιώσει. Θα του πεις πόσο κακό σας έκανε (σε όλους, όχι μόνο στη μαμά σου) και θα κλάψει, θα ζητήσει συγγνώμη. Έτσι το παρελθόν θα "αλλάξει", θα τακτοποιηθεί και θα μπορέσεις να συνεχίσεις. Αλλά αυτή η ελπίδα είναι που σε κρατάει δεμένο πάνω του. Πρέπει να κόψεις τον γορδιο δεσμο. Το παρελθόν έχει ήδη συμβεί, δεν αλλάζει. Δεν είσαι υποχρεωμένος να τον συγχωρήσεις, ούτε να τον έχεις στη ζωή σου. Αλλά και δεν είσαι υποχρεωμένος να απολογείσαι ή να αισθάνεσαι ενοχές για την όποια τρυφερότητα αισθάνεσαι (αν αισθάνεσαι) γι' αυτόν. Δεν προδίδεις κανέναν. Ακόμα και αν εχεις αντιφατικά συναισθήματα, επέτρεψε τα στον εαυτο σου. Και προχώρα μπροστά. Ακούγεσαι γλυκός άνθρωπος, καλή τύχη.