1. H Λένα τελικά δίνει πάντα τις καλύτερες λύσεις. Αντιμετωπίζω κι εγώ παρόμοιο πρόβλημα με πάρα πολλές απλές καθημερινές δραστηριότητες. Αυτό δεν είναι μήνυμα μόνο προς εσένα που έστειλες, είναι μήνυμα προς κάθε άνθρωπο ο οποίος δέχεται σχόλια για τέτοιες απλές επιλογές και κινήσεις. ΜΗΝ προσπαθήσετε να δικαιολογηθείτε ποτέ, ή να εξηγήσετε ότι συμπεριφέρεστε με αυτό τον τρόπο γιατί έχετε κάποιο θέμα υγείας. Θα καταλήξετε να ακούτε ότι δεν χαίρεστε τη ζωή. Μιας και θίχτηκε το θέμα ήθελα ήθελα να πω κι εγώ κάπου τον πόνο μου. Αυτό το έπαθα πρόσφατα που πήγα διακοπές με μια φίλη και τν οικογένεια της. Αυτοί όλοι μαυρίζουν εύκολα, ενώ είναι αρκετά άσπροι. εγώ έχω λίγο περισσότερο χρώμα στο δέρμα μου από αλμπίνο, είμαι πιο άσπρη από οποιονδήποτε άνθρωπο έχω γνωρίσει, με εξέραιση τη γιαγιά μου, από την οποία φαίνεται ότι το κληρονόμισα. δεν παίρνω χρώμα ποτέ, και δυο λεπτά να κάτσω χωρίς αντηλιακό καίγομαι. Η ασπρίλα μου, μου αρέσει πολύ και προφανώς πρέπει να προσέχω πολύ. Ακόμα και αυτό δεν έφτασε σαν επιχείρημα για να μην κάτσω να μαυρίσω!!!! Δεν θέλω ρε αδερφέ, δεν μου αρέσει το μαύρισμα, εσείς καλά κάνετε και μαυρίζετε, μπράβο σας!!! "Δεν χαίρεσαι τη ζωή, ασε τι λένε οι γιατροί και ζήσε"... Το άλλο είναι το σχόλιο από την μητέρα της φίλης μου που με έβλεπε όλη μέρα να τσιμπολογάω βλακείες τύπου πατατάκια και ξηρούς καρπούς που αράδιαζε στην παραλία όλη την ώρα μπροστά μας και έλεγε "α, εδώ τρως, όταν είχες έρθει σπίτι μας δεν έτρωγες, φαίνεται δεν σου άρεσε η μαγειρική μου". Τώρα τι της λες; Αφού ότι και να πεις θίχτηκε και δεν της το βγάζεις από το μυαλό με τίποτα. Που πλέον όταν λες έχω θέμα υγείας κοιτάει ειρωνικά γιατί είσαι κάπου στα 20 + και αρχίζει τα δεν χαίρεσαι τη ζωή. Το ίδιο πρόβλημα έχω κι όταν πάω καλεσμένη στο τραπέζι κάποιων θείων της μάνας μου, που πάσχουν από κατοχικό σύνδρομο και μαγειρεύουν τόσο φαγητό που θα περισσέψει για καμιά βδομάδα. "Η ... δεν τρώει γιατί δεν της αρέσει φαίνεται"... Άντε πάλι. Αγχώνομαι πολύ πλέον. Η μόνη φορά που ανακουφίστηκα τρομερά σε τέτοιο σκηνικό ήταν πάλι σε μια θεία μου, η οποία έβγαλε δυο μεζεδάκια και είπε, πόσο να φάμε πια βράδυ είναι. Την αγάπησα λίγο πιο πολύ. Συγνώμη αλήθεια, αλλά ήθελα κάπου να τα πω.