#4: Πολύ παρόμοιο περιστατικό από την εποχή που είχα μετακομίσει κοντά στους δικούς μου (σε σπίτι που είχαν εκείνοι αγοράσει): Η μητέρα μου ήθελε να με βοηθάει με το σπίτι όποτε μπορεί, κι εγώ της είχα ζητήσει πάντα να με ρωτά προτού το επισκεφτεί. Μια μέρα λοιπόν με παίρνει στο κινητό από το σταθερό του σπιτιού μου, να με ρωτήσει αν μπορεί να καθαρίσει. Ενώ δηλαδή είχε ήδη μπει στο σπίτι. Τις έβαλα τις φωνές, στενοχωρέθηκε πολύ ('εμείς ήμασταν αλλιώς με τους γονείς μας, δεν είχαμε σπίτι μου - σπίτι σου'), όμως κατάλαβα κι εγώ ότι καλύτερα να σταματήσει να κάνει δουλειές εντελώς - άλλωστε η καθαριότητα του σπιτιού ήταν δική μου δουλειά και μόνο, όσο κι αν έλεγε η μητέρα μου ότι το 'κάνει με χαρά'. Νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να βάζει κανείς όρια σε αυτά τα θέματα είναι να κάνει μόνος του τις δουλειές του. Διαφορετικά, συμφωνώ με τη Λένα, ισχύει αυτό για την παραγγελία.