#2μου προτεινε να αναλαβω μια θεση στον τομεα της και να δουλέψουμε μαζι , καθως θα μπορουσα λογω γνωσεων να συμπληρωσω ενα μεγαλο κενο στην επιχειρηση Πηγή: www.lifo.grΠιστευεις οτι η φιλη σου σου προτεινε να συμπληρωσεις το κενο επειδη εκτιμα τις ικανοτητες σου και ηθελε να σου δωσει την ευκαιρια να εξελιχθεις, δηλαδη για σενα, επειδη ηξερε οτι θα καλυψεις το κενο που αφηνει αυτη, δηλαδη για αυτην, ή και για τα δυο, δηλαδη γουιν-γουιν;Το οτι τωρα βλεπεις τις πραγματικες της ικανοτητες και επιβαρυνεσαι και απο πανω με εξτρα δουλεια σημαινει οτι θα απογοητευτεις απο αυτην και η φιλια σας και η επαγγελματικη σας σχεση θα βρεθει υπο μεγαλη ταση. Οπως λες και συ εχεις αρχισει να κουραζεσαι. Αρα, προσωπικη μου αποψη, ειναι καλο να ξερεις ποια ειναι τα κινητρα της, γιατι αν σε εβαλε στη θεση μονο και μονο για να καλυψει τον εαυτο της τοτε το βλεπω πολυ δυσκολο για τη σχεση σας, επαγγελματικη και προσωπικη.Εγω αντιμετωπιζω κατι παρομοιο, οπου η συμφοιτητρια μου στο μεταπτυχιακο (3 χρονια, δυο φοιτητριες, αυτη και εγω) ηρθαμε πολυ κοντα και τη θεωρουσα φιλη μου. Ωστοσο, μετα απο καποιο καιρο καταλαβα οτι σε καποια βασικα πραγματα υστερουσε αρκετα σε γνωσεις, της διορθωνα παρουσιασεις για τις οποιες μετα επερνε κομπλιμεντα, και στις τελικες εξετασεις τα πηγε πολυ μετρια εως κακα. Ωστοσο, της εδωσαν με το που τελειωσε αμεσως δουλεια στο πανεπιστημιο, οχι μονο κλινικη, αλλα και ερευνα. Παραλληλα εγω ηδη εκανα ερευνα στο ιδιο τμημα, η οποια προχωρουσε με πολλα δακρυα, ιδρωτα, αγχος και πολλες πολλες ωρες δουλειας. Επισης, επρεπε να βρω μονη μου δουλεια, που βρηκα ετυχως πολυ καλη και γρηγορα, αλλα ειχε ταξιδι 3 ωρες τη μερα με τρενα και λεωφορεια. Δηλαδη παλι δακρυα, ιδρωτας, αγχος και πολλες πολλες ωρες δουλειας. Αυτης τα πραγματα προχωρανε αναλφρα, στα εργασιακα τουλαχιστον.Ολο αυτο δεν μπορεσα να το αντιμετωπισω με τροπο για τον οποιο νιωθω περηφανη. Επειδη θεωρουσα, και θεωρω, οτι αξιζω τουλαχιστον την ιδια καλομεταχειριση και διευκολυνση με αυτην με επιασε φοβερος εγωισμος. Δεν μπορεσα να χαρω με τις επιτυχιες της. Συνεχεια τις συνεκρινα με τους δικους μου κοπους, που ηταν πολυ περισσοτεροι. Επειδη δεν μπορουσα πια να χαιρομαι με τη χαρα της, ουτε να υποκρινομαι οτι χαιρομαι, εκοψα επαφεσ μαζι της. Τωρα ουσιαστικα λεμε λιγο τα νεα μας οταν βρισκομαστε στη μηχανη του καφε, αλλα εκτος αυτου η προσωπικη μας σχεση χαθηκε. Και επαγγελματικα την αποφευγω οσο μπορω, οταν μου προτεινε ο καθηγητης μου να ξεκινησουμε προτζεκτ μαζι του ειπα οχι, εκτος αν γινει και αναγνωριστει η δουλεια μου (που ηξερα οτι θα ειναι περισσοτερο απο αυτης) ολοκληρη. Επιασε το χιντ και δε μου ξαναπροτεινε να δουλεψω μαζι της. Δεν συζητησαμε το θεμα ποτε, που για μενα σημαινει οτι μαλλον δεν θελω και τοσο να ειμαστε φιλες. Ωστοσο νιωθω ασχημα για τη μικροψυχια μου. Ξερω οτι εχει περασει αλλες δυσκολιες στη ζωη της και οτι καποιος θα μπορουσε να χαρει που τουλαχιστον αυτο της παει καλα, αλλα δεν καταφερνω να το δω ετσι.Αναφερω την ιστορια για να δειξω οτι μπορει οι φιλικες και οι επαγγελματικες σχεσεις μπορει να φθειρουν η μια την αλλη οταν τα μελη τους δεν εχουν διαθεση για δυσκολη συζητηση.Ελπιζω να τα βρειτε και να εξελιχθειτε και οι δυο μεσα απο αυτη την εμπειρια!!
