Εμενα το "θα προσηλωθω στην ζωή μου" είναι φαινεται καπως περίεργο γιατί οι περισσότεροι προσπαθουν να το προσεγγίσουν με επαγγελματικους/επιστημονικους όρους και μαλιστα σαν να είναι καποιο διακριτο απο τα υπολοιπα κομματια της ζωής τους και μαλιστα οσο το μελετάνε έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι εξωτερικοι παρατηρητες των εαυτων τους. Ειναι της αμερικανικης λογικης, 10τροποι να κανεις το ταδε/δεινα, το προβλημα σε αυτες τις "επιστημονικες" προσεγγίσεις/αναγνωσεις του εαυτου μας είναι το πρόβλημα του παρατηρητη, στις επιστήμες ο παρατηρητης είναι εκτος του αντικειμενου της παρατηρησης, σε αυτους του είδους τις "προσηλώσεις" ο παρατηρητης είναι ταυτόχρονα και το αντικειμενο της παρατήρησης, αυτο το προβλημα ερχεται ο ψυχολογος/ο φιλος/ ο αγνωστος να λυσει, σου λέω εσενα, εσυ μου λες την γνωμη σου και εγω προβληματίζομαι αεναα.Στην ενδοσκόπηση ποιο χρησιμη και αποδοτικη βρίσκω την Ποίηση, την Λογοτεχνία και τις Τεχνες παρα τον ακαδημαισμο(προυποθετει να είσαι ο ουδετερος εξωτερικος παρατηρητης του εαυτου σου...φυσιν αδυνατο).
