#7 Αυτό ακριβώς που λέει η Α,μπα;. Στην μετεφηβεία ήμουν κι εγώ έτσι, η σκέψη μου ήταν χαοτική, σκεφτόμουν ένα θέμα για ώρες, δεν κατέληγα πουθενά, δυσκολευόμουν να φτάσω σε ένα συμπέρασμα αφού δεν ήξερα ποιες παραμέτρους -απ' όλες- έπρεπε να λάβω υπόψη μου κτλ. Αυτό που με βοήθησε ήταν η μελέτη της φιλοσοφίας, στο πλαίσιο των σπουδών μου (είχα βέβαια και την τύχη να έχω έναν καταπληκτικό καθηγητή). Είχα μπροστά μου κείμενα μεγάλων φιλοσόφων, ανθρώπων σαφώς πιο έξυπνων από εμένα, κι έπρεπε να ακολουθήσω και να κρίνω την πορεία της σκέψης τους, βήμα-βήμα. Έμαθα να σκέφτομαι πιο συγκροτημένα, λαμβάνοντας υπόψη μου τη σχέση αιτίου-αιτιατού, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού και το ποιο είναι ακριβώς το ζήτημα που θέλω να λύσω. Γενικά νομίζω ότι η φιλοσοφία έπρεπε να είναι βασικό μάθημα στο σχολείο. Πάντως τώρα είμαι πολύ πιο ήρεμη και σίγουρη, ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις- και δεν είμαι σε καμία περίπτωση care free :)