Το να είναι ένας άνθρωπος 85 kg/1,65 m και να του λένε ότι "θα πάθει τίποτα από την αδυναμία" είναι κάπως παράλογο και σίγουρα ενοχλητικό γι' αυτόν που το εισπράττει! Όπως είναι (σχεδόν) παράλογο να ξέρεις ότι ένας άνθρωπος έχει από γεννησιμιού του σκαρί "petite" και να του την πέφτεις συνεχώς για το βάρος του και την -και καλά- μη "ώριμη" γυναικεία του εικόνα (έλεος). Η γράφουσα περιγράφει, όμως, ένα διαφορετικό σενάριο, που μάλλον χρήζει προσοχής. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει αν υπογράφει με ερωτηματικό ή άλλο σημείο της στίξης ούτε αν τα αισθήματα είναι "100% αγνό παρθένο ελαιόλαδο" ή όχι, [δυστυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που -όντως- προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή των άλλων (ηθελημένα ή μη) μέσω του φαγητού και ενδέχεται να έχουν κουράσει, τυχαίο παράδειγμα: άτομα με ιδιότροπα γούστα στο φαγητό που κάνουν συνέχεια θέμα σε τραπέζια και φέρνουν σε δύσκολη θέση τους οικοδεσπότες. Η υπομονή και η καλή διάθεση δεν είναι ...αξίες ανεξάντλητες!]. Η διάθεσή μου, λοιπόν, στην εν λόγω περίπτωση, έτσι όπως την ακούω, δεν θα ήταν σκωπτική. Δυστυχώς υπάρχει και η επονομαζόμενη "pregorexia" (συνδυασμός διατροφικής διαταραχής με εγκυμοσύνη https://www.babycenter.com/404_what-is-pregorexia-8211-and-is-it-dangerous_10394883.bc) επίσης μία επιλόχειος κατάθλιψη και διατροφική διαταραχή μπορούν να λειτουργούν συνδυαστικά (https://www.mentalhelp.net/blogs/post-natal-depression-and-eating-disorders/) και, τέλος, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί κι αυτή να πυροδοτήσει διατροφική διαταραχή. (https://www.eatingdisorderhope.com/blog/grief-eating-disorder-recovery).