Αγαπητή Granita,δεν σε παρεξήγησα,μην ανησυχείς.Να διορθώσω,αν μου επιτρέπεις.Ο θεραπευτής αναλαμβάνει πολύ σοβαρό και υπεύθυνο ρόλο, οπότε, θα τον αναφέρουμε πρώτο.Ένας άνθρωπος που σπουδάζει και εκπαιδεύεται δεκαετίες,ε,όπως και να το κάνουμε,ως φορέας γνώσης και ως εκ τούτου ευθύνης, προηγείται.Ας πούμε ότι κάνουμε τον ,μάλλον μη εντελώς ακριβή , παραλληλισμό δασκάλου -μαθητή. Ένας δάσκαλος που έχει γνώσεις, εξακολουθεί να μελετάει και έχει διάθεση να διδάξει,έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να μεταμορφώσει ένα προβληματικό ή μέτριο μαθητή σε σπίθα,αν φυσικά ο μαθητής θέλει να προχωρήσει και να διαβάσει και το περιβάλλον του δεν τον τσακίζει,ή δεν υπάρχει σοβαρό νοητικό θέμα.Και πάλι,τα προηγούμενα που αφορούν στον μαθητή,επιδέχονται συζήτησης. Υπάρχουν άνθρωποι που με την δύναμη της θέλησης,προσπέρασαν αρχικά φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια. Η βούληση και η τύχη.50% ποσοστό έκαστο, αναμοιραζόμενο αναλόγως των συνθηκών,60-40, 70-30,κάθε φορά κρίνεται ανά περίπτωση.Να επισημάνω ότι δεν τίθεται ζήτημα να σε υποχρεώσει ο ψυχ σε θεραπεία.Εφόσον πηγαίνεις σ αυτόν και διαγνωστείς,μέρος της δουλειάς του είναι η παραμονή στη διαδικασία.Πολλοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά,όμως ούτε πόσο σοβαρό είναι υποψιάζονται,ούτε πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να τακτοποιηθούν τα πράγματα σε α, ή β βαθμό.