rosa nera, παρακάτω παρομοιάζεις πολύ εύστοχα τον Ψ. με δάσκαλο. Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί, ταιριάζει περισσότερο από αυτά που λέμε κι εγώ κι η/ο leas, μιας και ο δάσκαλος, όπως και ο Ψ. ούτε γονιός είναι, ούτε φίλος, ούτε πανάγνωστος συνταξιδιώτης. Αλλά και οι καλοί δάσκαλοι, εκτός των ικανοτήτων που τους εξασφαλίζει η εκπαίδευση, χρειάζεται να γίνουν και λίγο γονείς, λίγο φίλοι, λίγο πανάγνωστοι. Βέβαια ο δάσκαλος έχει να κάνει με παιδιά κι εδώ μιλάμε για ενήλικες που πηγαίνουν σε Ψ. Νομίζω η συντριπτική πλειονότητα που πηγαίνει σε Ψ., είναι παιδιά σε σώμα ενήλικα. Ίσως αντί να γράψω ότι είναι λάθος να παρομοιάζουμε τον Ψ. με φίλο, έπρεπε να πω ότι δε συμφωνώ με αυτή την παρομοίωση. Ο καθένας παρομοιάζει με βάση το στοιχείο εκείνο που τον κάνει να νιώθει την άνεση που απαιτείται ώστε να βγάλει τα σώψυχα του. (υπέθεσα πως λες για γλωσσικά ολισθήματα με αφορμή το δικό μου "είναι λάθος να...")Τώρα αν διάβαζε κανείς τα όσα ο/η leas κι εγώ γράψαμε, και πήγαινε σε Ψ. με εισιτήρια για τη Γη του Πυρός ή λέγοντας καλημέρα μανούλα/μπαμπάκα, θα αντιμετωπιζόταν από εκείνον κατάλληλα.