#2 Χμμ.. Εγώ, για να πω την αλήθεια, μια χαρά έχω κατατάξει στο μυαλό μου άντρες σε κατηγορίες τύπου "όχι για σπίτι", "όχι για σχέση", "όχι για σοβαρά". Προφανώς όχι από το πόσο γρήγορα προχωρούσαν στο σεξουαλικό κομμάτι βέβαια. Μπορεί να θεωρώ κάποιον ανώριμο, κοκορόμυαλο και επιφανειακό (άρα ακατάλληλο για ώριμη σχέση γενικώς), αλλά να μη με χαλάει για μια φασούλα. Μπορεί να τον θεωρώ μια χαρά άνθρωπο για σοβαρότατη σχέση, αλλά όχι με μένα: Με κάποια που θα μοιράζονται περισσότερα ενδιαφέροντα και στόχους. Αλλά πάλι να μη με χαλάει για κάτι σύντομο και χαλαρό.Μπορεί να τον θεωρήσω κτητικό, τρελάρα κι επικίνδυνο και να μη θέλω να έχω μαζί του ούτε πυρετό.Κάποιες από τις παραπάνω κρίσεις αφορούν όντως την αξία του εν λόγω ανθρώπου, και άλλες όχι. Επίσης, σε όλα τα παραπάνω μπορεί να έχω δίκιο ή άδικο. Ή μπορεί να ισχύουν στα 20 του που τον γνώρισα, και τώρα να 35ρισε και να έχει εξελιχθεί θαυμάσια. Εννοείται ότι συμφωνώ απολύτως στο πόσο άνισα, άδικα, λανθασμένα είναι τα κριτήρια "σοβαρότητας" που προωθούνται από την κοινωνία ανάλογα με το αν είσαι άντρας ή γυναίκα.Εννοείται υπάρχουν άντρες που θα σε απορρίψουν επειδή δεν πληροίς τα σεμνότυφα κριτήριά τους. Σ'αυτούς, καλά ξεκουμπίδια. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το δικαίωμα κάποιου/ας να μη δει κάποιον/α άλλον/ην "σοβαρά". Όχι με προκάτ ηθικολογικά κριτήρια, αλλά σύμφωνα με προσωπικά κριτήρια και αρχές του καθενός.
