Όσο το διαβάζω στέκομαι στη φράση "Και να με σκοτώσετε εγώ το χρηματοκιβώτιο δεν σας το ανοίγω!" που μοιραία με οδηγεί στο ερώτημα του "πόσο υπολογίζεις την ζωή του παιδιού σου -που είναι παρόν-, αλλά και την δική σου, μπροστά στις εισπράξεις;". Και όσο το κοιτάω καταλαβαίνω όλο το παραπάνω 'ηρωικό statement' διότι η κυρία, αν και δεν ξυλοκοπήθηκε δεν παύει να είναι θύμα απόπειρας ληστείας, με όλο το σοκ που αυτό προκαλεί, δεν πήρε ούτε μια αγκαλιά το τρομαγμένο παιδί, δεν γύρισε καν να το κοιτάξει να δει αν κλαίει ή αν τρόμαξε και φυσικά είχε την φαεινή ιδέα να ακολουθήσει και ως την πόρτα σε μια έννοια καταδίωξης (??). Που μια πιστολιά ή μαχαιριά θα ήταν αρκετή να δώσει το χειρότερο τέλος σε όλο αυτό. ΉΜΑΡΤΟΝ δεν κοιτάς που γλίτωσες εσύ και το παιδί από άτομα που δεν ξέρεις τι είναι ικανά να κάνουν