Πολυ σωστα ολα αυτα. Υπαρχουν δομες στην κοινωνια που ειναι δυσκολο οχι να αλλαξουν αλλα να γινουν εστω διακριτες. Λειτουργουμε με στερεοτυπα, συμπεριφορες και προσδοκιες που ανηκουν οχι στο προσωπικο μας συστημα ιδεων απαραιτητα αλλα στο συλλογικο κωδικα επικοινωνιας οπως αυτος εχει οριστει απο την πατριαρχια. Πχ: συγκεκριμενα επαγγελματα ειναι 'αντρικα', αλλα επαγγελματα ειναι 'γυναικεια', το αγορι σε πολλες οικογενειες εχει αλλο 'κυρος' στα ματια των γονιων, ειδικα αν ειναι μεγαλυτερο απο το κοριτσι, ειναι πιο πιθανο μια γυναικα να δεχτει πατροναριστικα σχολια (απο αντρα) για το πως κανει τη δουλεια της, παρα το αντιστροφο, ειναι πιο πιθανο μια δασκαλα με κακη συμπεριφορα να ακουσει αντιλογο και αυθαδη σχολια απο τους μαθητες της παρα ενας δασκαλος με κακη συμπεριφορα, οι γυναικες που φλερταρουν ειναι περιορισμενης ηθικης/ευκολες/χαζοβιολες οι αντρες που φλερταρουν ειναι 'παιχτες' and the list goes on. Πολλα απο τα παραπανω δεν φαινονται σε πρωτη αναγνωση, η συνειδητοποιηση τους απο το σωμα της κοινωνιας εκτος του οτι ειναι χρονοβορα απαιτει και ξεβολεμα σε ψυχολογικο επιπεδο. Απο ολους. Ακομα πιο εντονο αυτο σε κοινωνιες οπως αυτες που αναφερει η εξωγηινη οπου οι συστηματικοι βιασμοι γυναικων (και παιδιων) δεν κανουν καμια εντυπωση αφου η ζωη των γυναικων εκει δεν εχει ιση αξια με των αντρων. Και μιας που η συζητηση ξεκινησε απο τον κυριο Γουάϊνσταϊν, αυτο που δυσκολευομαι να καταλαβω ειναι γιατι στις περισσοτερες ταινιες του Χολιγουντ, οι κυριως πρωταγωνιστες ειναι αντρες (μετα οι γυναικες) και γιατι αλλα γιατι ομως, οι γυναικες σκιαγραφουνται με τον ιδιο παντα τροπο; Με υπογραμμισμενη δηλαδη σεξουαλικοτητα και ενα συγκεκριμενο πακετο χαρακτηριστικων. Προσπαθουν να περασουν καποιο μηνυμα για το πως ειναι τα δυο φυλα ή για το πως πρεπει να ειναι;