#5.Με φρικάρει η σκέψη,να νιώθω τυχερή,σε καλύτερη μοίρα,συγκρίνοντας την κατάσταση μου με τη δυστυχία κάποιων άλλων ανθρώπων.Μου φαίνεται προβληματικό,να αντλώ κουράγιο από το γεγονός,ότι δε μου έτυχαν τα χειρότερα.Έχουν συμβεί σε κάποιους άλλους και υποφέρουν για αυτό το λόγο.Πώς να το χρησιμοποιήσω αυτό,για να νιώσω καλύτερα;Μπορεί να είναι και δική μου παραξενιά,αλλά με ταράζει αυτή η οπτική.Από κει και πέρα,όταν βιώνουμε κάτι δύσκολο,δε σημαίνει απαραίτητα,ότι σβήνει κι όλος ο υπόλοιπος κόσμος από γύρω μας.Δε χάνουμε την ανθρωπιά μας,δεν παύουμε να νοιαζόμαστε.Είναι όμως και εντελώς ανθρώπινο,να μας απασχολεί,να καταναλώνουμε περισσότερη ενέργεια για το δικό μας πρόβλημα.Ποιος θα το λύσει;Θα φύγει μαγικά από πάνω μας;Και ναι μπορεί να μας πάρει κι από κάτω.Θα πρέπει να νιώθουμε τύψεις,επειδή δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε κάτι,το οποίο συγκριτικά με άλλες πολύ πιο δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις,είναι ας πούμε πιο light;Δε σηκώνουμε στις πλάτες μας και την ευθύνη ολόκληρης της ανθρωπότητας.Μην μπερδεύεσαι με ανθρώπους,που είναι όντως εγωιστές,που σκέφτονται μονίμως την πάρτη τους,που μεγαλοποιούν πραγματικά ασήμαντα προβλήματα είτε για να στρέφουν όλη την προσοχή των άλλων πάνω τους είτε γιατί μόνο ως αιώνια δυστυχισμένοι βρίσκουν νόημα στη ζωή τους.Σε κάποια περίοδο της ζωής μας όλοι μπορούμε να χάσουμε τη χαρά μας,την αισιοδοξία μας,να μην μπορούμε να μαζέψουμε μόνοι μας τα κομμάτια μας.Δεν είναι εγωισμός αυτό ή κάτι άλλο προβληματικό.
