Κατι που μου άρεσε πάρα πολύ όταν έμενα εξωτερικό (σε μεγάλη πόλη φυσικά) είναι το πόσο εύκολο είναι να βγεις έξω μόνος/η σου και να πιάσεις και κουβέντα, ίσως και παρέες, αφού υπάρχουν πολλοί σαν εσένα! Γενικά κανείς δεν σε στραβοκοίταζε αν ήσουν μόνος σου στο σινεμά ή για καφέ κλπ - εδώ έχετε δει πώς σε αντιμετωπίζουν στο σινεμά πχ; Σαν τον κακομοίρη. Σε καφετέριες που πάω συχνά μόνη μου για να απολαύσω το βιβλίο μου με τις ώρες χωρίς να με διακόπτουν, είμαι σχεδόν πάντα η μοναδική χωρίς παρέα - με κοιτούν παράξενα. Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε πολύ πιο κουμπωμένοι και ειδικά στα 30+ είναι πάρα πολύ δύσκολο να είναι κάποιος ανοιχτός σε φιλίες, παρόλο που είναι μια ηλικία που σε όλους λείπει αυτό. Μακάρι η αγαπητή φίλη να βρει την άκρη!