#7.Κανενός η ζωή δεν είναι όσο τέλεια δείχνει.Στην πραγματικότητα γνωρίζουμε μόνο συγκεκριμένα γεγονότα από τις ζωές των άλλων.Αν έχουν ξυπνήσει στραβά,αν η μέρα ξεκίνησε με ένα σπασμένο τακούνι,αν το χαμογελαστό ζευγάρι φίλων κόντεψαν να σκοτωθούν μεταξύ τους,πριν συναντηθούμε για φαγητό,αν ο δυναμικός,ατσαλάκωτος προϊστάμενος περνάει κάθιδρος μια εφιαλτική ώρα κάθε απόγευμα στην τουαλέτα λόγω δυσκοιλιότητας,μπορεί να μην τα μάθουμε και ποτέ.Σίγουρα ξέρεις,ότι συμβαίνουν αυτά και άλλα πιο δύσκολα.Νομίζω όμως,ότι έχεις πέσει στην παγίδα,που πέφτουν άνθρωποι,οι οποίοι ξεκίνησαν με την καλύτερη προίκα,να το θέσω έτσι,που το πάλεψαν πάρα πολύ και οι ίδιοι,άρχισαν να εξαργυρώνονται η αξία τους και η προσπάθεια τους και κάποια στιγμή πίστεψαν,ότι μπορούν να έχουν πλήρη έλεγχο στη ζωή τους.Έρχεται η ώρα,που τα πράγματα δεν τους πάνε,όπως θα ήθελαν,και το πλήγμα είναι μεγάλο.Αισθάνονται,παρά τα όσα έχουν καταφέρει,αποτυχημένοι.Ίσως κι αδικημένοι.Μπορεί να απαξιώνουν τις επιτυχίες των άλλων.Μπορεί να περιμένουν το στραβοπάτημα τους,για να πανηγυρίσουν.Το να διαχειριστούμε μια αποτυχία,μια απογοήτευση,ένα δυσάρεστο γεγονός δεν είναι εύκολο.Ειδικά,όταν έχουμε ανεβάσει ψηλά (όχι πάντα αδικαιολόγητα) τον πήχη για τον εαυτό μας.Κάποιες σκέψεις κάνω σύμφωνα με όσα γράφεις κι υποθέτοντας και πολλά,που δε λες.Μάλλον η κουβέντα με έναν ειδικό,θα ήταν καλή ιδέα.
