#7 Επειδή ανήκω στους ανθρώπους που δεν θέλουν παιδί (είμαι από τους πλέον αρνητικούς στο ενδεχόμενο ανθρώπους που γνωρίζω, στην ηλικία μου) νιώθω, προσωπικά, ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν θα είχαμε και πολλά να προσφέρουμε σε αυτή τη συζήτηση. Νομίζω ότι θα είναι σα να σου κάνει κήρυγμα υπέρ της χορτοφαγίας κάποιος που βλέπει μπριζόλα και παθαίνει αναγούλα - εμένα τουλάχιστον θα ήταν ψιλο-απίθανο να με πείσει.Μπορείς να έχεις μια πλήρη, ολοκληρωμένη, ευτυχισμένη ζωή χωρίς παιδιά; Εγώ λέω "εννοείται"! Αλλά πόσο μπορώ να συμμεριστώ τις δικές σου ανάγκες; Πιο χρήσιμη θα ήταν η οπτική κάποιου που να έχει βρεθεί ακριβώς σε αυτή τη θέση. Υπάρχουν άνθρωποι, και όχι λίγοι, που μπόρεσαν να ξεπεράσουν τη θλίψη τους και να απολαύσουν τη ζωή τους ούτως ή άλλως.Αλλά πάνω απ'όλα θα ήθελα να σε παρακινήσω να μην εγκαταλείψεις το όνειρό σου. Πρώτ'απ'όλα, γιατί να μην κάνεις ακόμη μια προσπάθεια, όπως λες; Στο περιβάλλον μου μια γυναίκα λίγο μεγαλύτερή σου έχει μείνει έγκυος με την όγδοη προσπάθεια. Και φυσικά, μετά, υπάρχει η υιοθεσία. Δεν είμαι από αυτούς που θα στην προβάλουν ως κάποια ηθική υποχρέωση! Αν η ανάγκη σου συνίσταται αποκλειστικά στο να φέρεις ένα δικό σου παιδί στον κόσμο, είναι απόλυτο δικαίωμά σου, και διαφωνώ με όσους το κατακρίνουν. Αλλά αν η ανάγκη σου είναι κυρίως να βιώσεις τη μητρότητα, είναι κρίμα να μην το σκεφτείς πολύ σοβαρά ως ενδεχόμενο.