#1,2,3Πόσο μα πόσο δύσκολη μας κάνουν τη ζωή ορισμένες μανάδες!Κι αν έχω ζηλέψει άλλες μανάδες (συγγνώμη που επικεντρώνομαι, απλώς δεν έχω πρόβλημα με τον πατέρα μου) που ιδανικές μπορεί να μην είναι, αλλά ξέρουν να αγαπάνε. Κι αγαπάνε τα παιδιά τους με όλη τη δύναμη της ψυχής τους και τα παιδιά το ξέρουν αυτό. Γιατί αυτό δεν κρύβεται. Και η μάνα που αγαπάει ξέρει να αποδέχεται το παιδί της, ακόμα κι αν δεν συμφωνεί με τις επιλογές του και δεν του κάνει τη ζωή μαύρη επειδή κάνει αυτό που θέλει στη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις μια τέτοια μάνα είναι να αποδεχτείς ότι δεν πρόκειται να σε αποδεχτεί ποτέ των ποτών, ό,τι και να κάνεις. Ότι η αγάπη, ο σεβασμός και η εκτίμηση δεν εκκρίνονται αυτόματα με το που γίνονται μάνες και αυτό που άλλοι λαμβάνουν απλόχερα, εσύ δεν θα το λάβεις ποτέ. Να θρηνήσεις γι'αυτή την απώλεια, είναι ένας μικρός θάνατος του παιδιού που βρίσκεται μέσα σου και πάντα ζητάει την αγάπη της μαμάς του και να βρεις άλλα στηρίγματα, μέσα σου και στους ανθρώπους γύρω σου. Βοηθάει πάρα πολύ και η απόσταση. Μακριά, όσο λιγότερα ξέρει τόσο καλύτερα και μην ζητάς την έγκριση της για τίποτα.
