#6 εγώ αυτό το πράγμα το ζηλεύω. Να μπορείς να μιλήσει με επιχειρήματα χωρίς φωνές. Ξέρω μόνο έναν άνθρωπο τέτοιο τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα κι από την ώρα που τον γνώρισα όποτε πάω να φωνάξω τον φέρνω στον νου μου για να μην το κάνω. Άλλοτε το καταφέρνω κι άλλοτε όχι. Συνήθως όχι. Ο άνθρωπος που λέω, λέει την άποψή του μόνο όταν είναι σαφώς διαμορφωμένη, δεν φωνάζει ποτέ, έχει πάντα επιχειρήματα κι όποτε βλέπει την κουβέντα να παρεκτρέπεται από τους υπόλοιπους που είμαστε αρκουδαραίοι με χαμόγελο κάνει κάποιο σχόλιο που ηρεμεί την κατάσταση ή αποσύρεται από την κουβέντα. Παρατηρώντας τον, έχω ανάμεσα σε άλλα καταλάβει πως όσο πιο σαφές είναι στο μυαλό σου αυτό που θες να πεις τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να μη χρειαστεί να επιβάλεις την άποψή σου με φωνές. Άρα όσο πιο καλή μελέτη πριν μιλήσεις τόσο καλύτερα για να είσαι έτοιμος με επιχειρήματα. Όμως, κουβέντες με ανθρώπους που δεν βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος δεν γίνονται. Οι συνομιλητές θα πρέπει να έχουν πάνω κάτω το ίδιο μορφωτικό επίπεδο και το πιο σημαντικό την ίδια επιθυμία για κουβέντα κι όχι σκυλοκαυγά.
