1. Συμφωνώ με την Α, μπα. Αυτό που συναντώ εγώ περιστασιακά είναι το εξής: η συζήτηση περί παιδιών και οικογένειας γίνεται σε εντελώς φιλολογικό επίπεδο στη φάση to know as better (αλλά όχι βιβλικώς, if you know what I mean), οπότε, αν και σαφώς δεν θα σου το τρίψω στη μούρη του στιλ «γεια, είμαι η alitra και δεν θέλω παιδιά», ε αν με ρωτήσεις, θα σου το πω. Αρχικά, (υπερβολικά) τρελή χαρά. Σα να είχαν την αγωνία ότι, αφού τικάρω όλα τα κουτάκια με τα τυπικά προσόντα, θα τους έχω έτοιμους τον παπά και τον κουμπάρο στην στροφή για τα περαιτέρω του κουκουλώματος, οπότε αφού διαπιστώνουν ότι όχι, δεν ψάχνω απελπισμένα να τυλίξω έναν σύζυγο, χαρά και ανακούφιση για την προοπτική σχέσης/σεξ χωρίς πρήξιμο για στεφανώματα.Έλα όμως που μετά την ανακούφιση, μπαίνει η αμφιβολία: γιατί απορρίπτω την πιθανότητα να τον δω σοβαρά; (σοβαρά για μια γυναίκα, σαφώς ισούται με husband & father material, τι, όχι;). Aκόμα κι αν αυτός δεν θέλει, ρε παιδί μου, αυτό είναι νορμάλ, άντρας είναι, εγώ όμως γιατί δεν θέλω; Αλλά δεν παίρνει να νιώσει και προδομένος και πληγωμένος, οπότε το πράμα πάει αλλιώς: στο μέλλον θα θελήσω. Αποκλείεται να μην θελήσω. Όλες οι γυναίκες θέλουν, κι όσες δεν έκαναν οικογένεια, κατάλαβαν πολύ αργά το λάθος τους και έγιναν δυστυχισμένες μαγκούφες. Μάλλον δεν είχα ποτέ τον κατάλληλο άντρα, που θα μου ξυπνούσε την σχετική επιθυμία. Ή ίσως κάποιος μαλάκας με πλήγωσε και έχω τραύμα με τις δεσμεύσεις. (Είμαστε ακόμα στη φάση φλερτ, ναι;) Ναι. Δεν είναι ότι απλά δεν θέλω μάνα μου, είναι ότι δεν είχα γνωρίσει εσένα.Αν κάποιος νιώθει απόρριψη ή πληγώνεται από το γεγονός ότι μια γυναίκα δεν θέλει να κάνει οικογένεια, φταίει ότι στο κεφάλι του έχει εδραιωθεί η πεποίθηση πως ΟΛΕΣ οι γυναίκες το βλέπουν ως αυτοσκοπό, οπότε αφού εσύ δεν θες, άρα μάλλον απλά δεν θες μαζί ΤΟΥ, γιατί δεν παίζει απλά να μην θες γενικώς. Δεν βρήκες τον κατάλληλο απλά, άρα δεν θεωρείς ούτε αυτόν κατάλληλο.Δεν φταίνε ακριβώς αυτοί. Έστω ότι έχεις μάθει από παιδί ότι η ζωή σου επιφυλάσσει το βάσανο του να σε βλέπουν οι γυναίκες σαν ξερολούκουμο για να σε τυλίξουν, γιατί η δική σου μετοχή είναι ακριβή και οι δική τους λιγότερο - ή εν πάση περιπτώσει με ημερομηνία λήξης, γιατί η αξία τους είναι σε άμεση συνάρτηση με αυτήν του άντρα τους και των παιδιών τους και όχι αυτόνομη, ότι πρέπει να είσαι (εσύ) προσεκτικός γιατί οι γυναίκες θα δολοπλοκούν και θα μηχανορραφούν για να σε δέσουν με γάμο και παιδιά όσο πλησιάζει η ηλικία που η άμαξα θα γίνει κολοκύθα, για να μην μείνουν μόνες όταν περάσει η μπογιά τους και δεν θα τις θέλει πια κανένας ή όλοι οι καλοί θα έχουν καπαρωθεί. Και ξαφνικά έρχεται η άλλη και σου λέει ότι δεν θέλω. Να μην πάθεις ένα «τι έγινε ρε παιδιά;»Tl; dr.: Είναι όντως πλήγμα. Αλλά δεν φταις εσύ. Φταίει η κοινωνία, που βάζει τους πάντες, άντρες και γυναίκες, σε λάθος κουτάκια.Disclaimer: Πριν παρεξηγηθεί κανείς από σπόντα, not all men, σαφώς, άλλωστε δεν μιλάω για το τι κάνουν «οι άντρες», αλλά όσοι παίρνουν ως προσωπική απόρριψη το ότι μια γυναίκα δεν θέλει να κάνει οικογένεια. Που δεν είναι όλοι οι άντρες. Δεν είναι καν μόνο άντρες, είναι και γυναίκες που έχουν αυτήν ακριβώς την παραπάνω λογική.