Αν κι έχω χωρίσει με αγόρι που μου είπε ορθά κοφτά: ''Δεν μιλάω γιατί δεν σκέφτομαι τίποτα, οπότε δεν έχω κάτι να πω'' και αυτό με ξενέρωσε πάρα πάρα πολύ, με αφορμή το σχόλιο σου, θυμήθηκα κάτι πολύ πολύ αστείο: σε μικρό, ρομαντζέ ξενοδοχείο που έμεινα πέρυσι, ήρθε η ώρα του πρωινού. Μικρούλι γραφικό δωματιάκι του πρωινού, μόνο εμείς κι άλλο ένα ζευγάρι (γύρω στα 25-30) και η κόρη του ξενοδόχου, που έφτιαχνε τα σχετικά με συνοδεία χαμηλής μουσικής. Enter το συμπαθητικό ζευγάρι, πραγματικά, η κοπέλα συμπαθέστατη πριν ανοίξει το στόμα της [προσοχή, ακολουθεί μονόλογος με φωνή γατούλας και λες και μιλάει σε (χαζό) μπέμπη, ο τύπος δεν ανοίγει το στόμα του σε καμία στιγμή]: ''Καλέ, τι ωραία που είναι, α εδώ να κάτσουμε, αχ κοίτα τα δεντράκια, ουάου, τέλεια, χαχαχαχαχα, τι ωραία που περνάμε, αχ τέλεια, πάμε για πρωινούλι, να σου βάλω εγώ πρωινούλι; Α, τι ωραία, έχει τυροπιτούλα, καλέ πήρες αυγουλάκι, θα πάρω κι εγώ αυγουλάκι [την κοιτάει] ναι, μπορεί να μη μ'αρέσουν τ'αυγουλάκια αλλά θα φάμε το ίδιο πρωινούλι, καλέ τι ωραία, χααχαχαχα, τέλεια περνάμε, τρώμε κι οι δύο αυγουλάκια [χτυπάει τηλ] έλα, έλα μαμά, καλέ εδώ, παίρνουμε πρωινό, τι ωραία που είναι, δεν μπορείς να φανταστείς, καλέ η μαμά μου είναι, έφτιαξε σάμαλι, αχ τέλεια, σάμαλι!, χαιρετίσματα λέει, χαιρετίσματα, ναι, όλα ουάου, θα σε πάρω μετά, ναι ναι, φιλάκια, πίνεις την πορτοκαλαδίτσα σου; μπράβο! να σου βάλω μαρμελαδίτσα; [η ξενοδόχα ανεβάζει τη μουσική, μαλλον για να μην ακουγεται το νευρικό μας γέλιο που έχει φτάσει σε επιπεδα υστεριας] αχ τι ωραίο τραγουδι, εγωωωωω λα νταλιασοοοον νανανναναν να ναναναννα ντασον αχ τι ωραια που περναμε''. Απόγνωση στον δικό της. Αλλά την ευχαριστώ όπου κι αν είναι για ένα αξέχαστο πρωινό :)