Νομίζω ότι η ερώτηση «Τι εννοείς ότι νιώθει κανείς άντρας/γυναίκα, πέραν των κοινωνικών ρόλων» ίσως είναι άκρως χαρακτηριστική για άτομα που ποτέ δεν αισθάνθηκαν δυσφορία ή σύγχυση σε σχέση με το φύλο τους. Είναι σα να είσαι στο μάτι του κυκλώνα - τι εννοείς φυσάει; Κρίνω από εμένα, οπότε μπορεί να είναι εντελώς υποκειμενική η άποψή μου. Κι εγώ δεν ξέρω να σου πω τι με ξεχωρίζει από έναν άντρα, πέραν των εξωτερικών χαρακτηριστικών και της όποιας κοινωνικής επιρροής. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοούν τα trans άτομα - απλά το δέχομαι, ότι για να το λεν, είναι έτσι. Πιστεύω ότι ίσως για τα cis άτομα, αυτό το εγγενές που σε κάνει να νιώθεις άντρας ή γυναίκα είναι κάτι σαν τυφλό σημείο, κάτι τόσο δεδομένο μια και δεν μας προβλημάτισε ποτέ, που δεν το βλέπουμε και δεν το αντιλαμβανόμαστε.Η αλήθεια είναι ότι, τουλάχιστον η δική μου γενιά (γύρω στα 40) μεγάλωσε με τεράστια άγνοια σε θέματα που κάνουν τζιζ. Κι εγώ κάποτε πίστευα ότι πρόκειται για κάποια ψυχολογική πάθηση, τέλος πάντων για άτομα που θα μπορούσε να βοηθήσει ένας ψυχίατρος. Μου άνοιξαν πολύ τα μάτια όταν δύο άντρες που συμπαθούσα και εκτιμούσα για τον χαρακτήρα και το μυαλό τους έκαναν coming out ως τρανς γυναίκες. Απλά δεν γινόταν να τους δω στερεοτυπικά σαν ψυχασθενείς ή σαν καρικατούρες ή οτιδήποτε μπορεί να νόμιζα ως τότε. Ήταν και παρέμειναν εξαιρετικά λογικά, έξυπνα και γλυκά άτομα, και ψυχικά υγιείς. Κάπου εκεί μου έγινε σαφές ότι είναι πιθανότερο *εγώ* να μην αντιλαμβάνομαι κάτι, παρά αυτά τα δύο άτομα να κάνουν λάθος. Και είμαι ΟΚ με αυτό. Θα ήθελα να μπορώ να το καταλάβω, μπορεί αυτό να μην το καταφέρω ποτέ, αλλά είμαι ΟΚ με τη συνειδητοποίηση ότι το μικρό μου μυαλό δεν χωράει κάτι υπαρκτό, το οποίο δέχομαι. Και τέλος."και αν αύριο το πρωί ξύπναγες σε ένα (τυπικά) "αρσενικό" σώμα, δεν θα σου έμενε τίποτε άλλο από το να αισθανθείς και άνδρας, επειδή μοιάζεις με τέτοιον. Χμμ… Πηγή: www.lifo.gr"Τώρα το πάω για σεντόνι, αλλά ένιγουέι, αυτό που λες εδώ είναι εξαιρετικό point... όταν άρχισα να ψάχνω πηγές για να καταλάβω, έπεσα στο μπλογκ μιας τρανς γυναίκας, που είχε ζήσει τα πρώτα 40+ χρόνια της ζωής της ως άντρας. Δεν είχε προβληματισμούς για το φύλο του, είχε παντρευτεί και ήταν ερωτευμένος με τη γυναίκα του, και όλα καλά. Κάποια στιγμή αντιμετώπισε κάποια μυστηριώδη και ανεξήγητα προβλήματα υγείας που όμως απειλούσαν τη ζωή του, και με τα πολλά, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι ήταν στην πραγματικότητα γυναίκα (εξηγούσε κάτι για χρωμοσώματα, που είμαι εντελώς αδαής για να θυμάμαι), και ότι αν δεν έκανε την μετάβαση θα πέθαινε. Και με αυτήν την ιστορία μπόρεσα να ταυτιστώ λίγο (φαντάσου να μου τύχαινε κάτι τέτοιο;!), και στην ιδέα ότι θα έπρεπε να μεταμορφωθώ σε άντρα αλλιώς θα πέθαινα; Είπα όχι, θα πέθαινα, αυτό δεν θα το έκανα. Γιατί όμως, αν δεν υπάρχει τίποτα που να με διαχωρίζει επί της ουσίας από έναν άντρα; Άρα απλά κάτι δεν βλέπω. Η κοπέλα της ερώτησης είναι κάπως σαν εμένα. Θέλει να καταλάβει, και το ψάχνει. Και στο μεταξύ το δέχεται.
