Πόσο γέλασα ρε συ!Λοιπόν μια μέρα, ήταν ένα διάστημα που φοβόμουν άπειρα και τρόμαζα επίσης, και νόμιζα ότι όλοι όσοι αγαπάω επίσης φοβούνται και τρομάζουν όπως εγώ, άναψα το γκαζάκι και όταν πήγα να το σβήσω μάλλον επειδή το είχα παραβάλει στο τέρμα είχε σφηνώσει. Χέστηκα πάνω μου, ξέχασα από μια μεριά κλείνει, δεξιά-αριστερά, χαμός στο μυαλό μου ΑΛΛΑ σκέφτηκα ποιον να πάρω που δε θα τον αναστατώσω και πήρα την πυροσβεστική. Ωραία φωνή ο κύριος, χαμογελαστή, του λέω τι με βρήκε και επίσης χαμογελαστά με ρωτάει: "Δεν υπάρχει κάποιος άντρας εκεί;"Έστω ότι υπήρχε.
