#3.Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και να το κάνεις.Αυτά τα πράγματα δεν είναι ψιλοστεναχώριες,που τις περνάμε με παρέα και κανένα ποτάκι.Είναι βιώματα,αλλά και μια καθημερινότητα,που θέλουν άλλη διαχείριση.Οι άλλοι,που τα χαρακτηρίζουν βλακείες,έχουν τους λόγους τους.Από την αυτόματη αντίδραση απέναντι στον ψυχολόγο,γιατί είναι γενικά ταμπού,μέχρι και πιο σύνθετες αναστολές.Κάποιοι ίσως να μη θέλουν,να παραδεχτούν το πρόβλημα της μητέρας σου,που είναι και οικογενειακό πρόβλημα.Να το παραδέχονται μεν,αλλά να μη θέλουν,να βγει έξω από την πόρτα σας.Να φοβούνται,ότι ίσως έχουν κάποιο μέρος της ευθύνης και δεν έκαναν κάτι.Ότι δε στήριξαν κι εσένα αρκετά.Ό,τι και να σκέφτονται όμως,για εσένα η όλη ιστορία είναι ένα πρόβλημα,που σε πνίγει,που επηρεάζει τη ζωή σου.Επομένως πρέπει να κάνεις το βήμα και να το αντιμετωπίσεις με την κατάλληλη βοήθεια.